แอนนี่ไปแอบสืบประวัติของจอมปีศาจโดยมีเพื่อนสาวอีกคนเนเน่นั่งเล่าอยากออกรสออกชาติ เพราะนางชอบส่องหนุ่มหล่อทั้งมหาลัยตัวเองหรือมหาลัยอื่นนางก็ส่อง เนเน่พรรณนาว่ารุ่นพี่ TB เป็นลูกหลานเจ้าของ NOS ที่เป็นเจ้าของอาณาจักรอสังหาและอีกหลายธุรกิจมากมาย ส่วนที่ดังสุดในหมู่เด็กรุ่นเราคงเป็นเครื่องมือสื่อสารแบบล้ำสมัยสุดที่มีโลโก้และชื่อเดียวกันกับธุรกิจหลัก ฉันได้ฟังถึงกับอ้าปากร้องเสียงอ่าออกมามิน่าเขาถึงมีสิ่งนั้น แต่ถ้าเป็นเจ้าของก็ได้ราคาไม่แพงสิ แล้วเขาจะมาขูดเลือดขูดเนื้อกับเธอทำไมหน้าเลือดจริง ๆ คุณชายทั้ง 5 โสดสนิทผู้หญิงต่างอยากจะได้ลิ้มชิมรสสักครั้งแต่ก็ยังไม่มีใครได้ มีข่าวลือว่าพวกเขาเป็นเจ้าของคลับหรูลับทำให้ไม่ต้องสนใจผู้หญิงทั่วไปเพราะพวกเขามีผู้หญิงให้กินแบบไม่ต้องให้สถานะหรือเอาอกเอาใจใด ๆ ให้เสียเวลา
ส่วนฉายาจอมปีศาจก็มาจากระบบรุ่นพี่รุ่นน้องของคณะวิศวะที่ยังสืบทอดมาจนถึงตอนนี้ เขาถูกวางตัวให้เป็นเฮดว๊ากรั้งตำแหน่งว่าที่ประธานนักศึกษาอีกด้วย ทุกครั้งที่มีงานโดยมีเขาออกตัวงานจะเป็นระเบียบแบบสุด ๆ แต่ไม่ค่อยมีใครอยากทำเพราะความเจ้าระเบียบ ด้านความโหดไม่รู้ทำไมมีข่าวว่าเขาเคยตบหน้ารุ่นพี่คนหนึ่งฟันร่วง แต่เหตุผลก็ไม่แน่ชัดว่าทำไมที่ชัด ๆ ก็คือรุ่นพี่คนนั้นหายไปจากมหาลัย และไม่มีใครได้ข่าวเขาอีกเลยด้วย แม้ว่าไอ้ที่เนเน่เล่ามามันจะดูเกินจริงไปมากแต่ฉันก็ยังกลัวเขาอยู่ดี เพราะสายตาเย็นชาคู่นั้นก็เหมาะกับฉายาเขาแล้วละ
AN : เคาะเลยดีไหมว่ะ
SR : ฉันเคาะเอง
ระหว่างที่ฉันกับแอนนี่เถียงกันด้วยเสียงกระซิบกระซาบว่าจะเคาะไม่เคาะประตูห้องเฮด เสียงชายปริศนาก็ดังขึ้นเราทั้งคู่หันไปมองที่ด้านหลังพบร่างสูงของรุ่นพี่ฮิวโก้ สุดหล่อหัวกะทิทายาทโรงพยาบาลดังที่สาว ๆ กรี้สเพราะรอยยิ้มพิมพ์ใจที่เขาชอบแจกให้ทุกคนเวลาเดินไปไหนมาไหน แต่นั่นละเนเน่บอกว่าเป็นรอยยิ้มปีศาจหาความจริงใจได้ไม่
HG : เรามาหาทีบี?
SR : ค่ะ
HG : เข้าไปเถอะ
AN : ไม่ต้องเคาะก่อนหรอคะ
HG : ภาษาไทยฟังไม่รู้เรื่องตรงไหนยัยเตี้ย
AN : ...
ฉันเห็นหน้าแอนนี่แดงก่ำด้วยความโกรธแบบโกรธโคตร ๆ แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะตอนนี้เราเข้าถ้ำปีศาจ จะได้กลับออกไปสภาพไหนยังไม่รู้ ประตูถูกเปิดออกด้วยมือเรียวยาวของรุ่นพี่ฮิวโก้ เขาสายตาให้ฉันเดินนำหน้าเข้าไปก่อนได้เลย ฉันรีบจูงมือแอนนี่เดินเข้าทันทีแต่ภาพในห้องมันต่างจากที่คนอื่นเข้าพูดกัน ห้องเฮดแสนหรูหรามีแต่ข้าวของเครื่องใช้ราคาแพงโซฟาหนังแท้นำเข้า แต่สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าคือโต๊ะยาวเต็มไปด้วยอุปกรณ์ทำงานมากมาย อีกด้านหนึ่งก็เป็นโต๊ะที่เต็มไปด้วยเอกสาร ถ้าฉันมองไม่ผิดอันที่ว่ามีราคาคงเป็นตู้เย็นกับเครื่องทำกาแฟ นอกนั้นก็ไม่ต่างจากห้องทำงานของคณะหลาย ๆ ห้อง ตอนนี้บุคคลทั้ง 4 หันมามองเราทั้งคู่ด้วยสายตาเรียบนิ่งยากจะรู้ว่าพวกเขาคิดอะไรกัน
TB : เอาเพื่อนมาทำไม
SR : รุ่นพี่รีบพูดมาเถอะจะให้ฉันจ่ายเงินยังไง
TB : เธอว่ามา
SR : แสนหนึ่งลดไม่ได้หรอของบริษัทตัวเองราคาน่าจะคุยได้
TB : ฮึ
SR : ฉันให้ได้แค่เดือนละ 5000
TB : 20 เดือน?
SR : อืม
TB : ฉัน-เพื่อน-เล่น-?
AN : เดี๋ยวเราจะช่วยใช้หนี้ด้วยแต่ยังไม่รู้ว่าจะได้อีกกี่บาท
TB : ...
เป็นแอนนี่ที่พูดผ่ากลางวงว่าจะช่วยฉันใช้หนี้ด้วย แม้แอนนี่จะมีฐานะทางบ้านที่ดีกว่าฉันมากแต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะมาทำแบบนี้ ฉันหันมาสนใจเพื่อนตัวจิ๋วแทนเธอสูงมาตรฐานหญิงไทย 158 แต่ก็ตัวเล็กกว่าฉันอยู่พอสมควรเพราะแอนนี่ตัวบางมาก ฉันยังเป็นคนมีเนื้อมากกว่าและสูงกว่านิดหน่อย
HG : ดีงั้นว่ามาได้เงินวันไหน
SR : ...
AN : รุ่นพี่ยุ่งอะไรด้วย
HG : ฉันจะยุ่งเธอมีปัญหาอะไร
SR : ดะเดี๋ยว ๆ นะคะรุ่นพี่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแอนนี่ใจเย็นก่อนนะคะ
TB : ฮึ
CH : กูจ่ายเองแสนหนึ่งแลกกับเรามาช่วยเก็บกวาดห้องนี้ทุกวันให้หน่อย
HG : มึงจ้างแม่บ้านไหมจะกี่บาทเชียว
CH : แต่เราต้องทำตลอดนะ 1 ปีแล้วถ้าพวกเราเรียกต้องมาห้ามเบี้ยว
SR : หมายถึงให้มาเป็นคนรับใช้รุ่นพี่เนี้ยนะ
TB : หรือจะไม่ทำ?
ฉันบอกตรง ๆ 5000 ต่อเดือนฉันก็แทบจะไม่มีเงินเหลือกินขนมแล้ว ถ้าทำงานหักหนี้ก็น่าสนแต่ตั้ง 1 ปีกับผู้ชายร้าย ๆ ทั้ง 5 ฉันก็คิดหนักไม่ใช่กลัวเขาอะไรหรอก เพราะเขาดูไม่สนใจเด็กกะโปโลแบบฉันสักนิด ห่วงแค่ว่าฉันทำอะไรไม่ถูกใจจะโดนหักคอไหมต่างหาก แอนนี่ก็เอาแต่ส่ายหน้าไม่ให้ฉันยอมรับข้อเสนอ
CH : พวกเราแค่เหนื่อยอยากให้มีคนมาช่วยจัดของวิ่งซื้อข้าวซื้อน้ำให้หน่อยไม่ต้องคิดเยอะหรอกงานง่าย ๆ
TB : ทำไม่เป็นมากกว่า
SR : ทำก็ได้!!
TB : ฮึ
CH : พี่ชื่อชัคเราละชื่ออะไร
SR : แสนรักค่ะ
CH : ชื่อน่ารักดีนะ
ฉันเผลอยิ้มให้กับความใจดีแปลก ๆ ของรุ่นพี่คนนี้ เหมือนเขาจะดูปกติสุดในบรรดาทุกคนที่อยู่ที่นี่ อีก 2 คนที่เหลือเขาดูไม่สนใจอะไรนั่งใส่หูฟังทำงานโดยไม่แม้แต่จะชายตาแลมาเลย ซึ่งสองคนน่าจะเป็นรุ่นพี่โนอาห์กับรุ่นพี่บูมแต่ไม่รู้ว่าใครคนไหนชื่ออะไรนะแค่เดาจากที่เนเน่เล่าลักษณะเฉพาะของแต่ละคนคร่าวๆ