2 ปีผ่านไป
หลังจากที่รินลดาและคาเรนใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาจนลูกแฝดทั้งสองคนอายุครบสองขวบ ทั้งสองก็รักและดูแลกันมาเป็นอย่างดีจนใครๆต่างก็อิจฉารินลดาที่มีสามีแบบนี้
“ที่รัก เดี๋ยวพี่พาลูกๆไปเล่นข้างนอกนะ จะได้ไม่รบกวนนาเดียหลับ ” คาเรนเอ่ยพูดขณะอุ้มลูกชายทั้งสองไว้ในอ้อมแขนอย่างแข็งแรง เพราะกลัวว่าหลานสาวจะตื่นขึ้นมาแล้วร้องไห้เสียงดัง จนลูกชายของเขาจะร้องไห้ตามไปด้วย เดี๋ยวเขาจะจัดการไม่ไหว
“ก็ดีค่ะ อย่าให้ซันกับซีนอลซนอีกนะคะ คราวนี้ถ้ามีอะไรแตกอีกทับทิมจะเอาเรื่องพี่นี่แหละค่ะ คราวนี้ดูลูกดีๆก็แล้วกันค่ะ” รินลดาบอกไป เพราะว่าลูกๆของเธอเคยซนจนทำกระถางตกแตก โชคดีที่ไม่โดนลูกๆของเธอ ไม่งั้นเธอคงทนไม่ไหว
“ครับ” คาเรนพูดไปก็อุ้มลูกชายทั้งสองออกไปเล่นที่สนามหญ้าหลังบ้าน โดยรินลดาสามารถมองเห็นผ่านกระจกในห้องนั่งเล่นได้
“พี่ทับทิมนี่โชคดีจังเลยนะคะ ได้สามีน่ารักแบบนี้” วาสิตาพูดไปก็มองหน้าพี่
