“อย่าพึ่งมาหึงตอนนี้สิคะ เอาไว้คุยกันทีหลังนะคะ” รินลดาเอ่ยบอกไปก็มองหน้าของคาเรนที่บึ้งตึง เธอจึงยิ้มให้กับเขาอย่างขอร้อง
“ไม่หึงตอนนี้แล้วคุณจะให้ผมไปหึงคุณตอนไหนห้ะ เมียผมกำลังทำเหมือนผมเป็นชู้อยู่นะ” คาเรนพูดไปก็ทำหน้างอน แล้วพูดเสียงห้วนๆใส่รินลดา
“นั่นเสียงใครนะ ออกมาเดี๋ยวนี้นะ” ภาคดนัยที่เดินมาตามเสียงเอ่ยขู่ออกไป เพราะไม่รู้ว่าเป็นเสียงของใคร
“คุณไม่ใช่ชู้ฉันซะหน่อย เข้าใจฉันหน่อยสิคะ จุ๊บ อย่าออกมานะคะ” รินลดาเอ่ยบอกก็จุ๊บแก้มของคาเรน แล้วเดินออกไปหาพี่ชายที่กำลังเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน
“ทับทิมเองค่ะพี่ภาค” รินลดาเอ่ยบอกก็รีบเดินมาหาพี่ชายด้วยสีหน้าตื่นๆ จนภาคดนัยสงสัย
“เราเองเหรอ แล้วเมื่อกี้พี่เรียกทำไมไม่ตอบ” ภาคดนัยเอ่ยถามออกไป ก็มองไปยังด้านหลังของรินลดา แต่น้องสาวของเขาก็เอาตัวมาบังไว้ไม่ให้เขามอง
“อ่อ พอดีทับทิมมาเก็บผักริมรั้วตรงหลังโน้นน่ะค่ะ ก็เลยไม่ได้ยิน” รินลดาต
