พอค่ำ ก็ถึงเวลาที่วาสิตาจะต้องพาคามีลไปดูหิ่งห้อยเธอก็บอกให้แม่บ้านไปเรียกคามีลมา เพราะเธอจะต้องตรวจเช็คดูสภาพของเรือให้เรียบร้อยก่อน
“รอฉันตรงนั้นก่อน ฉันเช็คเรือแปปนึง” วาสิตาเอ่ยบอกคามีลไปก็สตาร์ทเครื่องเรือแล้วมองหาไม้พาย พอเห็นว่ามีแล้ว เธอก็หันไปหาคามีลที่มองมายังเธอ
“มองอะไร ไม่เคยเห็นคนขับเรือรึไง” วาสิตาเอ่ยบอกไปเสียงขุ่น เธอไม่น่าขับเรือเป็นเลยจริงๆ ไม่งั้นก็คงไม่ต้องได้พาอีตานี่ไป วาสิตาบ่นในใจ
“เคย แต่ว่าไม่เคยเห็นคนขับเรือสวยแบบนี้มาก่อน” คามีลเอ่ยพูดก็เดินลงเรือลำใหญ่ ก่อนจะนั่งหันหน้ามาทางท้ายเรือ
“บ้า แล้วนี่หันไปด้านหน้านู้นสิ จะหันมาข้างหลังทำไมกัน” วาสิตาบออกไปเมื่อคามีลนั่งหันหน้ามามองเธอ จนเธอที่ใส่กางเกงขาสั้นรีบปิดส่วนสงวนแทบไม่ทัน
“หืม ไม่ทันแล้วมั้ง ผมมองเห็นไปถึงไหนต่อไหนนานแล้วแม่คุณ เล่นใส่สั้นเสมอหูมาขนาดนี้” คามีลพูดไปก็ทำหน้าตากวนๆใส่วาสิตา ก่อนจะหันหน้า
