เช้านี้อารดามาทำงานด้วยสีหน้าสดชื่นแจ่มใส เพราะเธอได้รู้ว่าตัวเองคือคนสำคัญของอัครพลไม่ใช่ผู้หญิงในเงามืดที่เขามีไว้คลายเหงา
“หน้าตาสดใสแบบนี้แสดงว่าหายน้อยใจท่านประธานแล้วใช่ไหมจ๊ะน้องอาย” มาริสาเอ่ยถาม
“ค่ะ คุณใหญ่บอกว่าไม่มีใครสำคัญกว่าอาย” อารดากล่าวด้วยใบหน้าซับสีเรื่ออย่างเขินอาย
“เห็นไหม พี่บอกแล้วว่าอย่าคิดมาก ท่านประธานกับคุณพลอยลดาเขาแค่สนิทกันมากเพราะเรียนมาด้วยกันแค่นั้นเอง”
“ค่ะ ต่อไปนี้อายจะพยายามมีเหตุผลให้มากกว่านี้”
“ดีแล้วล่ะจ้ะ” พูดยังไม่ทันจบตัวต้นเหตุที่ทำให้อารดาถึงขั้นเสียน้ำตายกใหญ่ก็เดินเข้ามาที่โต๊ะทำงานของมาริสาพร้อมทั้งหิ้วถุงที่มีตราสัญลักษณ์ร้านเบเกอรี่ชื่อดังมาด้วย
“สวัสดีค่ะ คุณพลอยลดา”
“สวัสดีค่ะคุณมาริสา คุณอารดา เรียกพลอยเฉยๆก็ได้นะคะดูเป็นกันเองดี”
“ค่ะคุณพลอย”
“ใหญ่อยู่หรือเปล่าคะ ต้องขอโทษคุณสาด้วยนะคะที่มารบกวนบ่อยๆ แต่ต่อไปนี้คุณสาต้องเห็นหน
