กำราบพยศรักร้ายนายมาเฟีย

-2-ไม่เห็น ศพ ไม่ หลั่ง น้ำตา

-2-

ไม่เห็น ศพ ไม่ หลั่ง น้ำตา

ปังง!!

เสียงปิดประตูดังสนั่นด้วยน้ำมือของมาเฟียหนุ่มก่อนที่จะโยนร่างบางลงไปกองกับพื้นทันทีที่เข้ามาในห้องนอนสีเทาอึมครึม

ตุบ!!

"โอ๊ย!!" ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อถูกเหวี่ยงลงกระแทกกับพื้นอย่างแรง

"รู้ไหมว่าคนที่ท้าทายฉันจุดจบมันเป็นยังไง"

"ฮึก...ฮือ ปะ…ปล่อยฉันไปเถอะฉันกลัวแล้ว"

"ฉันให้โอกาสเธอไปแล้วนะ แต่เธอดันรนหาที่เอง"

"ฮืออ... ฉะ…ฉันสัญญาว่าจะไม่ปริปากพูดเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด" พัดชาต่อรองกับมาเฟียหนุ่มด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น

"หึ มันแน่นอนอยู่แล้วที่เธอจะไม่พูด เพราะคนที่รู้เรื่องของฉันสถานะมันคือตายสถานเดียว" มาเฟียหนุ่มพูดขึ้นอย่างไม่แยแสกับคำพูดของหญิงสาวตรงหน้าแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้เขาสามารถปิดปากเธอด้วยสารพัดวิธีเพียงแต่เลือกที่จะไม่ทำก็เท่านั้น "แต่เหมือนเธอจะเป็นพวกไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาสินะ งั้นฉันจะให้เธอดูอะไรเป็นบุญตา มานี่!!" มาเฟียหนุ่มฉุดร่างหญิงสาวขึ้นมาจากพื้นแล้วลากตรงไปยังห้องลับใต้ดินของคฤหาสน์แห่งนี้

ทางเดินที่มืดมิดมีเพียงแสงสว่างจากดวงไฟเล็กๆตามทางเดินคอยส่องสว่างให้มองเห็นทางเดินรางๆเท่านั้น อีกทั้งกลิ่นอับเหม็นชื้นทำให้หญิงสาวเริ่มหายใจติดๆขัดๆ

"โอ๊ย... เจ็บ ได้โปรดผมไม่รู้อะไรเลยจริงๆ"

พัดชามองไปตามเสียงโอดครวญด้วยความทรมานตามห้องขังต่างๆที่ปรากฏต่อสายตาเธอเมื่อเข้ามาถึงห้องลับชั้นใต้ดิน ภายในมีห้องขังเรียงรายกันนับสิบๆ ห้องบางคนกำลังถูกทรมาน บางคนก็ถูกโซ่ล่าม บ้างก็ถูกตรึงไว้บนราวบาร์

"ห้องนั้นคือพวกหนอนบ่อนไส้ที่เข้ามาล้วงความลับ" มาเฟียหนุ่มชี้ไปยังห้องขังที่มีผู้คนจำนวนหนึ่งรุมทรมานผู้ชายคนหนึ่งด้วยอุปกรณ์ต่างๆ

"ส่วนนั่นคือคนที่มันรู้ความลับของฉันเยอะเกินไป"

มาเฟียหนุ่มอธิบายที่มาของบุคคลเหล่านั้นอย่างเลือดเย็น น้ำเสียงและแววตาที่ไม่แสดงออกถึงอารมณ์ ทำให้คนฟังขนลุกซู่จนร่างกายแทบจะหมดแรง

พัดชาสะอื้นไห้มองภาพต่างๆตามที่มาเฟียหนุ่มกำลังเอื้อนเอ่ยออกมา ร่างบางทรุดตัวลงไปกองกับพื้นอย่างหมดแรงเพราะรับสภาพกับภาพเหตุการณ์ตรงหน้าไม่ไหว มือบางทั้งสองข้างยกขึ้นมาปิดหูเพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงทรมานของคนพวกนั้น

"กรี๊ดดดดด!!!! ฮืออ แกมันไม่ใช่คน" พัดชากรีดร้องเหมือนคนเสียสติภาพเหตุการณ์อันเลวร้ายพวกนี้กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเธออย่างนั้นหรือ? ในหัวของหญิงสาวคิดไปต่างๆนานา

"หึ แค่นี้มันยังน้อยไปสำหรับคนที่กล้ามาท้าทายคนอย่างฉัน" มาเฟียหนุ่มย่อตัวลงมานั่งอยู่ตรงหน้าหญิงสาวก่อนจะใช้มือหนากระชากท้ายทอยของเธออย่างแรงจนหน้าเบ้ "จำเอาไว้ถ้าไม่อยากมีสภาพแบบนั้นอย่ามาท้าทายคนอย่างฉัน เพราะฉันไม่เคยให้โอกาสใคร!"

"แกมันชั่ว สารเลว ทำคนไม่มีทางสู้…ฮืออ ฉันเกลียดแกปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ" สติที่มีอันน้อยนิดขาดผึงลงไปทันที มือบางที่ใช้กุมท้ายทอยตัวเองตอนนี้กลับกระหน่ำฟาดกำปั้นน้อยๆลงไปบนแผงอกแกร่งอย่างบ้าคลั่ง

เพียะ!!!

เสียงฝ่ามือกระทบเนื้อดังสนั่นเมื่อมาเฟียหนุ่มฟาดลงไปบนแก้มนวลของหญิงสาวตรงหน้า ทำให้ใบหน้าเรียวรูปไข่หันไปตามแรงตบก่อนจะหมดสติไปในทันที

"เอามันไปขัง!" มาเฟียหนุ่มออกคำสั่งกับลูกน้องอย่างหัวเสียก่อนจะเดินหายออกไป ปล่อยให้ลูกน้องเป็นคนจัดการร่างที่หมดสติของพัดชาตามคำสั่ง

มาเฟียหนุ่มขึ้นมาสูบบุหรี่ราคาแพงที่ห้องทำงานเพื่อสงบสติอารมณ์ ควันบุหรี่ตลบอบอวลไปทั่วห้อง ผู้หญิงคนนั้นทำให้เขาอยากเก็บเธอไว้เพราะเธอต่างจากผู้หญิงคนอื่น ต่างตรงที่ไม่มีใครกล้าทุบตีหรือด่าทอเขามาก่อน

"ผู้หญิงอย่างเธอตายง่ายๆมันคงไม่สนุก" มาเฟียหนุ่มพูดพลางพ่นควันบุหรี่ออกมา ก่อนจะพิงหลังไปบนเก้าอี้หนังราคาแพงแล้วหลับตาลงเพื่อผ่อนคลายอารมณ์