หลายวันต่อมา_
"วันนี้เราจะทำอะไรกินหรอริน ฉันหิวจะแย่แล้ว" คนตัวสูงพุ่งมาสวมกอดร่างอรชรจากด้านหลัง ขณะเธอทำอาหารมื้อง่ายๆในช่วงเย็น ส่วนบุพการีของเธอแวะไปอออกงานราตรี เลยเหลือเพียงสองคนในบ้านเท่านั้น
"กินข้าวผัดกันไง ฉันทำเป็นไม่กี่อย่าง นายลืมหรือเปล่าคะคุณมาคลิน" เธอเคยบอกเขาไปแล้วหรือว่าอีกฝ่ายลืม แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ใช่ปัญหาเลย
"สงสัยอ่านงานหนักไปหน่อย งั้นให้ฉันช่วยนะ" ฝ่ามือหนาละออกจากร่างอรชร ไปช่วยตักข้าวสวยใส่ถ้วยไว้ด้านข้าง หยิบผักรวมนิดหน่อยเลือกปะปนเสริมโภชนาการ
พอเขามาอยู่สถานที่ห่างไกลบริษัทนานๆ เลยต้องกระตือรือร้นเรื่องงานอ่านเกือบข้ามคืน จะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของประธานคนเดียวคงไม่ไหว อายุท่านมากแล้วควรใกล้วางมือ
"ถ้านายยุ่งอยากกลับไปก่อนไหมคลิน ฉันว่าไม่ดีหรอก ถ้ารองประธานมาเที่ยวนานนับเดือนขนาดนี้ ลูกน้องนายจะอยู่ยังไงกัน" คนตัวเล็กเอ่ยบอก เธอก็รู้สึกผิดเช่นกันไ
