บ้านรินเซ่
"นายมาคนเดียวเหรอ?" คนตัวเล็กเอ่ยถาม ตอนที่รถยนต์ของเธอจอดอยู่หน้าบ้านตัวเองเสียแล้ว เธอโยนกุญแจและบอกทางให้มาคลินรู้ เพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มไปหาโรงแรมที่พักกลางดึก ค่อยนอนบ้านเธอสักคืนจะเป็นไรไป
"อืม ว่างงานแล้วเลยรีบมาจัดการคนบางคนซะหน่อย ช่วงนี้ดื้อสุดเลย" คนตัวสูงรีบดับเครื่องยนต์ก้าวขาลงตามร่างอรชร เธอถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าสิง แต่ยังคงแสร้งยืนตัวตรงคงกลัวเขาเอ็ดดุ
"ใครหรอดื้อ เราไม่ได้ดื้อนะคลิน" เธอรีบหันกลับมาบอก ขณะไขกุญแจเข้าบ้านอย่างเบาๆ เกรงว่าจะทำบุพการีตื่นแล้วถูกต่อว่าเช่นเคย
"อ้อ..เหรอ" ท่าทีของคนตัวเล็กทำให้เขาต้องเบาเสียงลง กระตุกยิ้มมุมอย่างหมั่นเขี้ยว จนฝ่ามือหนาต้องฟาดใส่สะโพกมน แม่คุณเล่นทำเหมือนโจรย่องเข้าบ้านทั้งที่ของตัวเอง
"นาย!!เงียบเลยนะ ถ้าแม่ตื่นนายไปนอนโรงแรมเลย" น้ำเสียงหวานแห้วใส่ พร้อมส่งดวงตาถมึงจ้องมอง ก่อนจับข้อมือใหญ่จูงเขาขึ้นบ้านข้า
