ช่วงบ่าย
"ฉันไม่เคยมีน้องสาว และอย่ามายุ่งอีก!" เป็นเสียงของมาคลินดังมาจากชั้นล่าง ทำให้รินเซ่ที่พึ่งขึ้นมาหยิบหนังสือเลยรีบลงไปดู เพราะไม่เคยเห็นอีกฝ่าย มีอารมณ์เกรี้ยวกราดใส่ใครถ้าไม่ถูกกระทำก่อน
"พี่คลิน...พลอยแค่จะมาหาพ่อเอง" เพชรพลอยเอ่ยบอกพร้อมน้ำตานองใบหน้าใส ไม่กล้าจะจับมือผู้เป็นพี่ชายร้องขอ
"อย่าให้ฉันรำคาญไปมากกว่านี้" น้ำเสียงเข้มบอกดัง จนทำคนมองแอบกลัว ยังดีที่รินเซ่ลงมาห้ามเขาไว้ได้ทัน ฝ่ามือบางรีบเกาะเข้าท่อนแขนใหญ่ลูบเบาๆ เธอไม่เคยทราบเช่นกันว่ามาคลินมีน้องสาว เขาไม่เคยเอ่ยเล่าเรื่องนี้ให้ฟังเลย
"คุณพ่ออยู่ที่สวนนะพี่เห็นเมื้อกี้" น้ำเสียงหวานของรินเซ่เอ่ยบอกอย่างสงสาร หญิงสาวตรงหน้าดูอายุน้อยกว่าเธอไปหลายปี แต่ดันโชคร้ายเพราะเหตุใดมาคลินถึงตั้งแง่กับน้องตัวเอง
"ค่ะ ขอบคุณนะคะ" เพชรพลอยรีบยกมือไหว้ก้มหัวนอบน้อมใส่รินเซ่ ก่อนมุ่งเดินออกไปตรงสวนข้างบ้าน
"นายมีน้องสา
