“โอเค เดี๋ยวผมกลับไปทำอาหารที่บ้านพักของคุณนะ” เวหากล่าวด้วยเสียงอ่อนโยน พลอยนภัสแสร้งแสดงท่าทางเฉยชา แต่ใจจริงหญิงสาวกลับหัวใจพองโตเป็นอย่างมาก
“อืม” คำตอบเพียงสั้นๆ ของหญิงสาว มันกลับทำให้ชายหนุ่มรู้สึกดีเป็นอย่างมาก ที่อย่างน้อยเขาก็ได้รู้ว่าพลอยนภัสไม่ได้เฉยชาอย่างที่เธอพยามยามแสดงให้เขาเห็น
วันนี้หญิงสาวรู้สึกมีความสุขอย่างมาก แต่เธอก็พยายามเผื่อใจไว้ว่านี่อาจจะเป็นละครฉากหนึ่งของชายหนุ่ม เธอไม่ควรหลงระเรีงไปกับสิ่งที่เขากำลังทำอยู่
และเมื่อถึงเวลาเลิกงาน หญิงสาวกำลังจะเดินกลับบ้าน แล้วเธอก็ต้องแปลกใจ เมื่อเห็นเวหาเดินเข้ามาหาเธอ
“ผมมารอรับคุณกลับบ้าน”
“ไม่ต้องเวอร์ขนาดนั้นก็ได้” พลอยนภัสแอบหมั่นไส้ บทจะดีก็ดีใจหาย เธอเริ่มไม่มั่นใจในความรู้สึกของตนเอง ว่าเธอจะทนทดสอบเขาได้นานแค่ไหน
“ไม่ได้หรอก ตอนที่ท้องอ่อนๆ แบบนี้ต้องคอยดูแลอย่างใกล้ชิด” เวหากล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“คุณไม่เ
