ร้อยเล่ห์ลวงรักร้าย

ผู้ชายโรคจิต...2

“คุณอยากทานอะไรผมก็ตามใจคุณครับ เพราะความสุขของผมมันไม่ได้อยู่ที่อาหาร แต่มันคือการที่ผมได้มาทานกับคุณ” คำหวานจอมลวงถูกป้อนออกมาไม่ขาดสาย หัวใจที่แกร่งดังหินผาของหญิงสาวเริ่มอ่อนลงเรื่อยๆ เธอไม่รู้ตัวเลยว่าสายตาของเธอที่มองชายหนุ่มตอนนี้มันเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

“คุณเป็นคนแบบนี้จริงๆ เหรอ” สายตาของหญิงสาวจ้องในดวงตาของชายหนุ่ม เวหาที่เธอรู้จักตอนนี้ช่างอ่อนโยนเหลือเกิน ต่างจากวันแรกที่ทั้งคู่เจอกัน ชายหนุ่มในวันนั้นแทบจะเรียกว่าโรคจิตเลยก็ได้

“ถ้าคนที่ผมรัก ผมอาจจะเป็นได้มากกว่าที่คุณคิดอีกนะครับ” เวหากล่าวก่อนที่จะโน้มตัวลงมาใกล้หญิงสาว ใบหน้าคมสันนั้นโนมลงมาห่างใบหน้าสวยหวานอยู่แค่คืบ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าชายหนุ่มกำลังทำอะไร หญิงสาวรีบเบี่ยงตัวออก ก่อนที่จะใช้มือเรียวสวย ดันใบหน้าของชายหนุ่มออกไปอย่างละมุน เวหาลอบยิ้มที่เห็นหญิงสาวทำเช่นนั้น นี่เป็นนิมิตรหมายอันดี เขากำลังเข้าใกล้เธอได้มากขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้ตอนนี้เธอจะยังไม่ยอมมอบจุมพิตให้เขา แต่คงอีกไม่นาน ชายหนุ่มจะต้องได้มากกว่าจุมพิตจากเธอ

พลอยนภัสกำลังปล่อยตัวถลำลึกไปกับเขา เธอไม่รู้เลยว่าทั้งหมดนั้นคือการเอาคืนที่เธอกล้าปฏิเสธเขาในวันนั้น ความรู้สึกดีที่เธอมีต่อเขากำลังเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างที่หญิงสาวไม่รู้ตัว เลยด้วยซ้ำ ทั้งสองต่างอยู่ในภวังค์ความคิดที่ต่างกัน จนกระทั่งชายหนุ่มพาหญิงสาวมาหยุดที่ร้านหมูกะทะชื่อดังร้านหนึ่ง

“คุณจะทานที่นี่ได้จริงเหรอ” เมื่อถึงเวลาจริงหญิงสาวก็กลัวว่าเขาจะไม่สามารถนั่งรับประทานอาหารร้านธรรมดาแบบนี้ได้

“ได้สิ ไม่ต้องเป็นห่วงผม วันนี้ผมจะบริการคุณเต็มที่ ให้คุณประทับใจจนลืมเดทแรกของเราไม่ลงเลย” เวหากล่าวก่อนที่จะลงจากรถไปเปิดประตูให้กับหญิงสาว ทำราวกับว่าเธอเป็นเจ้าหญิง พลอยนภัสยิ้มให้เขาก่อนที่จะลงจากรถแล้วพาชายหนุ่มมานั่งภายในร้านหมูกะทะ

แทบไม่น่าเชื่อว่าชายหนุ่มจะอดทนนั่งทานหมูกะทะกับหญิงสาวได้ เวหาไม่รู้ตัวเลยว่าเขามีความสุขมากเพียงใดที่ได้มีเธออยู่กับเขาในวันนี้ ความรู้สึกอยากเอาชนะทำให้เขามองข้ามความรู้สึกเหล่านี้ไปทันที วันนี้เดทแรกของทั้งคู่จบลงด้วยความประทับใจ ก่อนที่ชายหนุ่มจะไปส่งหญิงสาวที่คอนโดของเธอ แล้วจึงบึ่งรถออกไปด้วยความพึงพอใจที่แผนการของเขาได้ก้าวหน้าไปอีกขั้นแล้ว