บทที่ 6 นั่งไม่ติด

1378 Words

ร่างหนามองนาฬิกาผ่านหน้าจอโทรศัพท์เวลาบ่งบอกหนึ่งทุ่มได้แล้ว แต่หญิงสาวก็ยังไม่กลับ “ทำไมป่านนี้ยังไม่กลับอีก” เขากดโทรศัพท์โทรออกแต่ก็เช่นเคยหญิงสาวไม่รับบ้างก็ตัดสายเขาทิ้ง ยิ่งทำให้เขาโกรธเป็นบ้าเป็นหลัง “ยัยบ้านี่ก็บอกให้กลับมานอนนี่ไง” เขาหัวเสียและเดินไปมาและลุกขึ้นเตรียมสวมใส่เสื้อผ้าเพื่อจะไปบ้านของหญิงสาวแต่มีเสียงเปิดประตูเสียก่อน แกร่ก!! เสียงลูกบิดประตูลงล็อกขายาวรีบเดินเร็ว ๆ มาดูทันที “จะโทรอะไรนักหนาฮะ เป็นบ้ารึไง” ทันทีที่เธอเปิดประตูเข้ามาก็หัวเสียชายหนุ่มที่โทรหาเธอถี่จนโทรศัพท์แทบไหม้ “แล้วทำไมมึงไม่รับโทรศัพท์ล่ะ” “เฮ้เรย์แกเป็นไรเนี่ย ทำแบบนี้ฉันไม่ชอบนะ” ร่างบางเมื่อเห็นปฏิกิริยาแบบนั้นจากชายหนุ่มเธอก็รีบเปลี่ยนสัพพนามเป็นเหินห่างทันที “แบบไหน” เขาตวาดกลับอย่างลืมตัว “สัญญาเราว่าไง ไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของกันและกัน และห้ามมีใจให้อีกฝ่าย แต่ดูเหมือนนายจะลืมข้อตกลงนั้นนะ” เธอพูดย้ำเตือนให้เขาจำได้ “กูจำได้ ก็แค่เป็นห่วงไหมล่ะ ก็บอกไปแล้วไงว่าเดี๋ยวนี้กูนอนคนเดียวไม่ได้ มันนอนไม่หลับ” เขารีบแก้ตัวเมื่อเห็นร่างบางเริ่มโกรธที่เขาทำตัวงี่เง่าใส่เธอ “อืม...ก็แล้วไป ถ้านายเกินเลยขึ้นมาสัญญาเราก็ถือเป็นโมฆะทันที” “อืม..กูก็แค่เป็นห่วงมึงไหมล่ะ เห็นกลับมาปลอดภัยแบบนี้ก็ดีกินไรมายัง” เขาเข้ามาออดอ้อนและเข้ามาจี้เอวคอดที่เป็นจุดอ่อนของเธอ “โอ๊ยไอ้บ้า ฮ่า ฮ่า หยุดนะอย่ามาจี้เอวแบบนี้นะเรย์ ฮ่า ฮ่า” เธอหัวเราะและพยายามหนีเขาพัลวัน “หึ หึ เวลาพูดแบบนี้น่ารักจัง เรียกเรย์เฉยๆ ก็ได้นะ ไม่ถือ” ร่างหนาคว้าเอวบางเข้ามากอดและพูดกระซิบที่ข้างหู “ฝันไปเถอะ พูดแบบนั้นมันกระดากปาก” พูดจบพร้อมผลักร่างหนาออก “กินข้าวมายัง” ร่างสูงถามเสียงอ่อนและคลี่ยิ้มให้เธอ “กินกับพิมดาวมาแล้ว ฉันซื้อราเมงมาเผื่อด้วย” เธอส่งถุงอาหารของโปรดที่เขาชอบทานให้กับเขา “ที่กลับมาช้าเพราะมัวรอซื้อราเมงให้แกเนี่ยแหละ คนบ้าอะไรเยอะแยะอาหารอย่างอื่นก็มีให้กินทำไมต้องมากินราเมงวันนี้” เธอบ่นและปล่อยตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยล้า “ขอบใจ พิมดาวสบายดีใช่ปะ” “อืม สบายดีและยังสวยเหมือนเดิม” เธอพูดและเหล่ตามองเขา “หึ....มองทำไมไม่เคยเห็นคนหล่อเหรอ” เสียงเจ้าเล่ห์เอ่ยถามและนั่งสูดราเมงเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย “หึ แกนี่มันกะล่อนจริง ๆ” เธอค่อนขอดและหยิบโทรศัพท์เลื่อนเล่นไปพลาง ๆ “คนหล่อก็แบบนี้แหละลูกเล่นต้องแพรวพราวเป็นธรรมดา” “พูดมาก คืนนี้จะออกไปไหนไหม” “ไม่ล่ะ” “ออกมั้งก็ได้นะ จะตัวติดกัน 24 ชั่วโมง มันน่าเบื่อและอึดอัด” เธอบอกเขาไปตรงๆ เพราะเธอเองสังเกตมานานแล้ว ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่เขาดูเปลี่ยนไป แต่ก่อนชอบเที่ยวควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า แต่เดี๋ยวนี้ชอบกกตัวอยู่ในห้องกับเธอ เธอไปไหนเขาก็ต้องตามไปด้วยทุกที่ “นี่รำคาญกูขนาดนั้นเลยเหรอ” “เออ..” เธอตอบไปส่ง ๆ และเดินเข้าห้องแต่งตัวเพื่อจะเตรียมตัวอาบน้ำ “หึ....เบื่อก็เบื่อไป ใครสน” เรย์ยักไหล่อย่างไม่แคร์และจัดการอาหารตรงหน้าต่อ หลายเดือนต่อมา ภูเก็ต “โห....การ์ตูนมึงกล้าใส่เนอะ” เรย์เดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่แดงเล็กน้อยจากแดด หรือความรู้สึกอย่างอื่นที่ผุดขึ้นมาภายในใจ และรีบถอดเสื้อของตัวเองคลุมบังเรือนร่างของการ์ตูนทันที “มึงทำอะไร จะเอามาคลุมทำเพื่อ ใส่แบบนี้เพื่ออวดไม่รู้รึไง ออกไปเลย เดี๋ยวคนอื่นคิดว่ากูมีแฟนแล้ว” ร่างบางรีบผลักให้ร่างสูงออกไป เพราะเธอต้องการนอนอาบแดดโชว์หุ่นให้ฝรั่งตาน้ำข้าวดู “หื้มมม ใครจะเอามึงห๊ะการ์ตูน ดูหุ่นตัวเองซะก่อน” เรย์พูดออกมาด้วยอาการไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก็เก็บอาการไม่ให้หญิงสาวรู้ แต่ก็จับเสื้อของตัวเองคลุมทับไปที่เรือนร่างสวยของหญิงสาว และรีบวิ่งออกไป เพราะไม่อยากโดนร่างบางด่ากราดใส่ “ไอ้ประสาท” เธอด่าตามไล่หลัง และดึงเสื้อที่คลุมร่างเธอออกด้วยความขัดใจ เธอนอนอาบแดดไปสักพักก็ได้ยินเสียงกรี๊ดดังแว่วเข้ามา จึงรีบถอดแว่นตาแบรนด์หรูออกและมองต้นเสียงที่ทำให้เธอไม่สบอารมณ์ เมื่อเพ่งสายตาดูก็เห็นสาว ๆ กรี๊ดให้เรย์เพื่อนสนิทของตน เธอคิดค่อนขอดอยู่ในใจ จะกรีดอะไรหนักหนาไม่ใช่ดาราสักหน่อยจะกรี๊ดทำเพื่อ “พิมอยากลองขับเจ็ตสกีไหม” เธอชวนเพื่อนสาวคนสนิท เมื่อเห็นเรย์โชว์กล้ามให้สาว ๆ ดู ยิ่งเขาขึ้นขับเรือเจ็ตสกีสาวๆ ก็ต่างล้อมรอบและกรี๊ดให้เขา “ไม่เอา ไม่กล้าหรอก ว่ายน้ำไม่เป็น” พิมดาวปฏิเสธกลับมาด้วยความกลัว “มาไปลองกัน เริ่มแรกนั่งซ้อนท้ายไปก่อน พอกล้าก็ค่อยขับ มันง่ายเหมือนขับมอเตอร์ไซค์แหละ ไปกันไม่ต้องกลัวจมเขามีเสื้อชูชีพให้” เธอบอกและรีบคว้ามือของพิมดาวเดินตรงไปที่มีกลุ่มสาว ๆ ยืนออกันด้วยความรวดเร็ว “ไอ้เรย์! ให้พิมซ้อนท้ายไปด้วยสิ พิมไม่กล้าขับ เดี๋ยวฉันขับตามแกด้านหลังเอง” ปากพูดบอกชายหนุ่ม แต่สายตาของเธอกลับมองเหล่าสาว ๆ และสะบัดผมเพื่อให้รู้ชายหนุ่มเป็นของเธอ ยิ่งเห็นสายตาไม่พอใจของเหล่าสาว ๆ เธอยิ่งชอบใจและแอบยิ้มเยาะเล็กน้อย เธอควบขับเจ็ตสกีตามชายหญิงที่ขับนำไปก่อน และขับเข้ามาตีคู่และหัวเราะให้กับเขาที่ส่งยิ้มมาให้เธอเช่นกันเธอขับไปแบบนั้นนานสักพักถึงขับกลับเข้าฝั่ง “อ้าวเฮีย! มาได้ไง” เธอเมื่อขับเรือเข้าฝั่งกับเห็นพี่ชายยืนหน้าดำหน้าแดงเหมือนโกรธใครมา “ฉันจัดการเธอทีหลังแน่การ์ตูน” ฟาโรห์เค้นเสียงออกมาด้วยความโกรธน้องสาว “พี่ชายการ์ตูนเหรอ” รุ่นพี่ที่ยืนฟังเมื่อเห็นว่าเป็นพี่ชายจึงเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ เพราะคนที่การ์ตูนเรียกเฮียมีรัศมีน่ากลัวแผ่ออกมาตั้งแต่ที่ยืนด้านหลังเขาแล้ว “ใช่พี่” เธอหันมาบอกรุ่นพี่ด้วยรอยยิ้ม “เขามารับเรากลับเหรอ” “เปล่าพี่ เขามารับหวานใจของเขา ฮ่า ฮ่า” เธอบอกและมองหน้าพี่ชายที่มีดีกรีเป็นถึงมาเฟียอย่างไม่เกรงกลัวแถมหัวเราะใส่หน้าด้วยความสนุกที่ได้แกล้งพี่ชายให้หึงใครบางคน “ไหน ๆ เฮียก็มาแล้วจองเรือให้หน่อยซิ จองให้ทุกคนเลย พิมบอกอยากดำน้ำดูปลา” เธอพูดโกหกและกล่าวอ้างว่าเพื่อนสนิทต้องการทั้งที่จริงแล้วเป็นเธอเอง “โอเค เฮียจะให้ลูกน้องจัดการให้ เป็นผู้หญิงก็ดูแลตัวเองด้วยในกลุ่มมีแค่เธอเป็นผู้หญิงนะการ์ตูน” ฟาโรห์เอ่ยดุน้องสาวตัวดีที่ชอบทำอะไรก๋ากั่น “ไม่ต้องห่วงน่า นี่น้องเฮียฟาโรห์เลยนะ รีบพาพิมไปได้แล้ว พิมค่อยเจอกันนะ” เธอโบกมือบ๊ายบายเพื่อนสาวและยิ้มให้ เพราะรู้เพื่อนเธอต้องโดนทำโทษจากพี่ชายตัวดีของเธอแน่ ---------------------------------- ถ้ารี้ดงงว่าฟาโรห์กับพิมดาวเป็นใคร แนะนำให้กลับไปอ่านเรื่อง Secret Love เมียลับของนายมาเฟีย นะคะ อย่างที่รี้ดบอกไปพาทแรกไรท์จะมีการยกเนื้อเรื่องจากเล่มที่แล้วมาบ้างเล็กน้อยนะคะ แต่ก็สามารถอ่านได้ตามปกติเลยค่ะ ถ้าไม่ได้อ่านเรื่องของฟาโรห์กับพิมดาวมา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more