2 ทุ่ม
แอ๊ด!! เสียงเปิดประตูเข้ามา การ์ตูนที่กำลังดูทีวีจึงชะเง้อมองคิดว่าพิมดาวลืมอะไรแล้วกลับมาเอา
“ลืมอะไรเหรอ” เธอเอ่ยถามทั้งที่ยังไม่เห็นหน้า
“ลืมมานอนกอดเธอไง” เรย์วิ่งเข้ามาด้วยความรวดเร็วและอุ้มหญิงสาวลงบนที่นอน
“เอาคีย์การ์ดมาจากไหน” เธอถามเพราะประตูเป็นระบบล็อกอัตโนมัติ
“ขอจากพิมดาวมา” ใบหน้าหล่อบอกด้วยรอยยิ้มที่ใครเห็นก็ต้องหลงเสน่ห์ แต่ไม่มีทางทำให้หญิงสาวใต้ร่างหนาอ่อนระทวยทั้งสิ้น
“ต้องการอะไร” เธอถามด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง
“มึงไง” เสียงเจ้าเล่ห์เอ่ยบอกและใช้ฟันขบกัดที่ซอกคอของเธอเล่น
“อืม...อยู่ห่างกันสักวันสองวันไม่ได้รึไงฮะ” ร่างบางถามอย่างไม่สบอารมณ์ เพราะจะไปไหนทำอะไรก็มีผู้ชายคนนี้ตามติดเธอตลอดทุกที่ทุกเวลา
“ไม่ได้ อยากแล้วอะ วันนี้มึงใส่ชุดนั้นแม่งโคตรเซ็กซี่เลยว่ะ”
“ไหนบอกไม่สวยไง” เธอถามและอมยิ้มเพราะรู้อยู่แล้วว่าเขาต้องแกล้งโกหกเธอ
“ก็กูหมั่นไส้ไง ใส่มาได
