บทที่ 3 จุดเริ่มต้น 2

1228 Words

เธอมองผลงานของตัวเองและยิ้มออกมาด้วยความสะใจ ก่อนดีดนิ้วเรียกใครบางคนเข้ามา และมีชายฉกรรจ์สองคนที่ใส่ชุดสูทดำวิ่งเข้ามาที่หญิงสาวทันที “ครับคุณหนู” ลูกน้องที่พี่ชายส่งให้มาดูแลเธอขานรับ “เอามันออกไป และอย่าให้มันเข้ามาอีก ฝากบอกให้เฮียจัดการให้ด้วย” เธอสั่งการเหล่าลูกน้องร่างใหญ่ก็อุ้มแบกร่างที่ยังคงไร้เรี่ยวแรงที่โดนโจมตีที่กล่องดวงใจของตนเองเข้าอย่างจัง พวกรุ่นพี่คนอื่นๆ เมื่อเห็นเหตุการณ์ถึงกับรีบนั่งเพราะไม่อยากหาเรื่องใส่ตนเอง เพราะแค่นี้ก็รู้ได้แล้วว่าหญิงสาวคนนี้ที่เป็นเด็กปีหนึ่งไม่ธรรมดาแน่นอนถึงมีบอดี้การ์ดมาดูแล “มึงนี่ไม่เคยจะเบาเลยนะการ์ตูน” เรย์หันมายิ้มและนั่งไขว่ห้างมองเพื่อนสาวคนสนิทคนนี้ด้วยความถูกใจ เพราะตั้งแต่รู้จักกับเธอมา เธอช่างไม่เหมือนใครและไม่เคยกลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น “เลิกยิ้มแบบนั้นได้แล้วกูขนลุก” เธอบอกและทำท่าขนลุกให้เรย์เห็น “ฮ่า ฮ่า” เรย์หัวเราะ และเรียกพนักงานมารับออเดอร์เพื่อสั่งแชมเปญให้หญิงสาวอีกครั้ง “รู้ใจกูดีจริง ๆ” ปากอวบอิ่มยิ้มให้และใช้มือดึงแก้มของเรย์เล่น “เออ ปล่อยหน้ากูได้แล้ว กูไม่ใช่เด็กน้อยนะ” เรย์พูดพร้อมแยกเขี้ยวใส่ “ฮ่า ฮ่า คราบคุณชายเรย์” การ์ตูนหัวเราะและทำเสียงล้อเลียนชายหนุ่ม “กูว่ามึงเมาแล้วล่ะ” เรย์พูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสาวเริ่มนั่งเอนไปเอนมาที่นั่งดื่มกับเขามาหลายชั่วโมงได้แล้ว “ใคร กูยังไม่เมา ยังต่อได้อีก มาชนแก้วกันหน่อย” เธอพูดเสียงยานคางและยื่นแก้วให้เขาชนกับแก้วเธอ “แก้วสุดท้ายนะ” “โอเค” เธอตอบตกลง เรย์จึงยอมชนแก้วกับเธอและดื่มจนหมดแก้ว และนั่งมองหญิงสาวที่นั่งดื่มบ้างก็ลุกขึ้นเต้น “เฮ้ออ..เหนื่อย แต่สนุกเป็นบ้าเลย” เธอเดินเข้ามานั่งและซบไหล่กว้างของเรย์ “อืม...กลับได้แล้วฉันจะไปส่งเอง” “ไม่ได้กลับสภาพนี้ที่บ้านฆ่าฉันตาย ไปนอนกับแกนะ” เธอทำเสียงออดอ้อนขี้เล่นที่ชอบทำกับชายหนุ่ม “อีกแหละ ขี้เกียจนอนตรงโซฟามันปวดหลัง อีกอย่างคนของพี่ชายเธอล่ะ” เขาโวยวายเพราะตลอดที่หญิงสาวขอมาพักกับเขา เป็นเขาทุกทีที่ต้องเสียสละตัวเองไปนอนตรงโซฟา และยิ่งมีลูกน้องที่พี่ชายส่งมาคุมยิ่งแล้วใหญ่ “เป็นเพราะแกไง ไม่ยอมซื้อแบบสองห้องนอน" เธอบ่นและยังโทษเจ้าของที่ซื้อคอนโดที่มีแค่ห้องเดียว "และไม่ต้องกลัวไปหรอกแค่ไล่ให้กลับก็พอบอกว่าจะอยู่กับเพื่อนเฮียไม่ว่าหรอก” เธอบอกเขาส่วนท้ายและยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เพราะเธอโกหกพี่ชายบ่อยเรื่องนอนกับเพื่อนแค่ไม่ได้บอกว่านอนกับเพื่อนผู้หญิงหรือผู้ชายเท่านั้นเอง “Hello คุณนายผมอยู่คนเดียวไหมครับ จะซื้อสองห้องไปทำไร” “ไม่ต้องมาเถียง แบกฉันกลับเลย ง่วงนอนแล้ว” เรย์ส่ายหน้าแต่ก็ยอมแบกเธอขึ้นหลังทั้งที่มีคนนั่งอยู่เยอะแยะอย่างไม่อายใคร “ผมกลับก่อนนะครับ ส่วนของผมกับการ์ตูนผมจ่ายไปแล้วนะครับ แล้วเจอกันที่มหาลัยนะครับ” เขาเอ่ยลารุ่นพี่และที่เขาจ่ายส่วนของตัวเองเป็นเพราะเครื่องดื่มที่เขาดื่มกับหญิงสาวราคาค่อนข้างแพง เขาเชื่อว่ารุ่นพี่ไม่สามารถจ่ายให้ได้ในส่วนของเขากับของเธอ “อ่า โอเค กลับกันดี ๆ นะ” รุ่นพี่คนหนึ่งเอ่ยขึ้นมา เรีย์พยักหน้าและกระชับร่างเล็กของเพื่อนสาวให้เข้าที่และพาเดินออกมา "เดี๋ยวไม่ต้องตามมา ไปบอกเฮียนะว่าคืนนี้ฉันนอนกับเพื่อน โอเค๊" เธอบอกคนของพี่ชายด้วยเสียงที่ยานคางเล็กน้อย "แต่ว่า..." "ไม่มีแต่กลับไปบอกแบบที่ฉันบอก เฮียไม่ว่าหรอกและไม่ต้องตามมา" เมื่อเห็นคนของพี่ชายทำท่าไม่ยอมเธอจึงพูดแทรก และไล่ให้พวกเขากลับบ้าน "ครับคุณหนู" เธอยิ้มและสั่งให้เรย์อุ้มเธอออกไปเพราะหัวเธอเริ่มมึน ๆ ขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว คอนโด “หนักเป็นบ้าแดกอะไรเข้าไปว่ะ” เรย์อุ้มหญิงสาวมาวางนอนที่เตียงนุ่มของตนเองและแอบบ่นหญิงสาว ที่ยังคงหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าตอนนี้ถึงคอนโดเขาแล้ว “ถ้าไม่ใช่ฉันนะ ป่านนี้เธอโดนคนอื่นปู้ยี่ปู้ยําไปนานแล้วยัยเบื๊อกเอ๊ย” บ่นเสร็จเขาเตรียมจะไปนอนที่โซฟาตัวหน้าห้องรับแขก ทุกครั้งที่เพื่อนสาวมานอนเขาต้องเสียสละให้เธอทุกครั้ง “อือ..นอนด้วยกันก็ได้” ปากอวบอิ่มเปล่งเสียงที่แหบแห้ง และชวนให้เขานอนลงที่ว่างข้าง ๆ เธอ “มึงบ้าเหรอการ์ตูน มึงเป็นผู้หญิงนะ” เรย์ตาโตตกใจคำพูดที่หญิงสาวชวนเขาขึ้นเตียงให้นอนกับเธอ “เออ...ก็เป็นผู้หญิง เห็นกูเป็นกะเทยรึไง มานี่” เธอแห้วเสียงกลับและกระตุกแขนหนาให้ล้มตัวลงมานอนที่ข้างเธอ และเธอขึ้นคร่อมทับเขาเอาไว้ “เฮ้ย กูว่ามึงเมานักแล้ว ออกไปจากตัวกูเลยนะ” เรย์รีบดันให้ร่างบางออกจากบนอกแกร่งเขา แต่หญิงสาวกับขืนตัวเอาไว้ไม่ยอมลงไปง่าย ๆ “มึงนี่ดูไปดูมาหล่อดีนะ หุ่นก็ดี ฟิตเปรี๊ยะอีกต่างหาก” นิ้วเรียวยาวลากขึ้นลง และปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตจนเผยให้เธอเห็นอกกว้างที่มีมัดกล้ามเนื้อจากคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำ “อย่าเล่น” เสียงเข้มเอ่ยดุและจับมือเล็กไว้แน่น “ไม่ได้เล่น แต่อยากทำจริง ๆ” ร่างบางบอกและจ้องไปที่ดวงตาคู่สวยของชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของเธอในรั้วมหาวิทยาลัย “การ์ตูน มึงลงไปนอนดี ๆ เถอะกูร้อง เล่นอะไรไม่เข้าเรื่องกูง่วงนอน” เสียงเข้มเอ่ยบอกอย่างเหนื่อยหน่าย “ก็บอกว่าไม่ได้เล่นไง” เธอขึ้นเสียงและขึ้นมานั่งทาบทับเขาเอาไว้ “มึงเมา นี่กูเรย์เพื่อนมึงนะ แหกตาดูด้วยถ้ายังเมาอยู่” “กูไม่ได้เมา แต่กูอยากลองทำเรื่องอย่างว่า” “พอเลย อยากเรื่องอย่างว่ามึงก็หาแฟนสิวะ” “ไม่อยากมีแฟน ไม่อยากมีสิ่งผูกมัด อยากมีแค่เรื่องเซ็กส์แค่นั้น” เธอทำหน้าจริงจังไม่มีทีท่าว่าล้อเล่นและมองเข้าไปที่ดวงตาคู่สวยของเรย์ไม่ลดละ “แล้วมึงมาบอกกูทำไม” เขาถามแต่อกด้านซ้ายก็เต้นตึกตักด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน “เรามาทำสัญญากันไหม” ------------------------------------------ พี่น้องคู่นี้ยื่นเสนอสัญญาเก่ง ยื่นข้อเสนอก็เก่ง แถมลุกเก่งอีก ไม่แพ้เฮียฟาโรห์จากเรื่อง Secret Love เมียลับของนายมาเฟีย อย่างว่าพี่น้องเชื้อไม่ทิ้งแถว 5555

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more