เรื่องของจีน่าจบลงแค่นั้นเมื่อพนักงานของร้านนำอาหารมาเสิร์ฟ หัวข้อสนทนาก็เปลี่ยนไปเรื่องอื่น น่าแปลกทั้งที่เขาเป็นคนบอกให้เพื่อนเลิกพูดถึงจีน่าแต่กลับเป็นตัวเขาเองซะอย่างนั้นที่คิดเรื่องของเธอไม่หยุด
จู่ ๆ ก็อยากรู้ว่าสี่ปีที่ผ่านมาเธอเป็นยังไงบ้าง ใช้ชีวิตอย่างไร มีคำถามมากมายที่เขาสงสัย
“ที่บอกว่าจีน่าเพิ่งกลับมา เธอไปไหนมาวะ” ทนต่อความสงสัยไม่ไหวเขาจึงโพล่งถามออกไป พวกเพื่อนจึงหันมองเขาเป็นตาเดียว
ภีมหรี่ตาลงอย่างจับผิดเมื่อคารอสยกประเด็นของจีน่ามาพูดอีกครั้ง ทั้งที่มันเพิ่งบอกให้พวกเขาหยุดพูดถึงเธอไปหยก ๆ
“อยากรู้ไปทำไม เรื่องของแฟนเก่ามันสำคัญกับชีวิตมึงขนาดนั้นเลยหรือไง ไหนบอกรำคาญแล้วถามทำไม” คีย์กระแนะกระแหนด้วยความหมั่นไส้ อยากหัวเราะใส่หน้าไอ้หมาตัวนี้จริง ๆ เลย ทำปากแข็งไปได้ทั้งที่แววตาของมันบอกทุกอย่างออกมาหมด
“กูรู้ไม่ได้หรือไง” เถียงกลับข้าง ๆ คู ๆ แถจนสีข้างจะถลอกอ
