หลังจากเหตุการณ์วันนั้นจัสตินไม่ให้จีน่าไปคุยงานแทนอีกเพราะกลัวเหตุการณ์แบบนั้นจะเกิดขึ้นซ้ำซาก ไม่อยากนึกภาพหากวันนั้นจัสตินไปช่วยจีน่าไม่ทันมันจะเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง จิตใจมนุษย์ยากหยั่งถึง หน้าตาดี มีการศึกษา เกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวยแต่เลวทรามยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานมีถมเถไป
ขนาดเพื่อนที่คบกันมาเป็นสิบปียังไว้ใจไม่ได้ นับประสาอะไรกับคนที่ไม่รู้จักกันเลย
ช่วงนี้จัสตินให้จีน่าหยุดอยู่บ้านไปก่อน นัยหนึ่งอยากให้น้องพักผ่อนทั้งร่างกายและจิตใจ ตั้งแต่เรียนจบกลับมาจีน่าก็เข้ามาเรียนรู้งานในบริษัทไม่ได้พักผ่อนตามที่ควร จัสตินกลัวร่างกายน้องแย่ลง แม้จิตใจของน้องแย่อยู่แล้วก็ตาม หากทั้งสองแย่พร้อม ๆ กันจัสตินกังวลว่าน้องสาวจะเหลือแค่ร่างแต่ไร้วิญญาณเข้าสักวัน
“กินข้าวยังครับ” เดินมาถามน้องที่นั่งจัดแจกันดอกไม้อยู่ในห้องรับแขก ยกมือลูบศีรษะเล็กด้วยความอ่อนโยน
“กินข้าวต้มแล้วค่ะ พี่จัสจะไปทำงานแ
