“วันนี้พี่ไปที่เคป พาราไดส์ โรงแรมที่บุษเป็นประชาสัมพันธ์อยู่ยังไงจ๊ะ”
อัญมณีบอกเล่าโดยไม่ได้สังเกตสักนิดว่าบุษราคัมมีสีหน้าเหมือนไม่สบายขึ้นมากะทันหัน หญิงสาวใจเต้นแรงแต่รีบยิ้มกลบเกลื่อนอย่างรวดเร็ว
“ค่ะ...พี่อิงไปหาใครหรือคะ?”
“พี่ไปหาคุณฮอฟมันน์นะซี แต่เขาไม่อยู่ที่นั่นแล้ว ว่าแต่...วันนี้บุษไปไหน?”
“บุษติดธุระข้างนอกค่ะ พี่อิง...เจอใครบ้างคะ?”
“พี่ไม่เจอใคร แล้วก็ไม่บอกใครด้วยว่าเป็นพี่สาวบุษ เบื่อจะให้คนถามน่ะจ้ะว่าทำไมถึงกลับจากต่างประเทศ เจอก็แต่...ประชาสัมพันธ์ที่ล็อบบี้ เป็นประชาสัมพันธ์ประสาอะไรไม่รู้ว่าแขกแขกที่เข้าพักอยู่ที่ไหนบ้าง ถามอะไรก็ไม่รู้สักอย่าง งี่เง่าชะมัด!”
อัญมณีแสดงอารมณ์ฉุนฉียว ทว่าคำบอกเล่านั้นทำให้บุษราคัมโล่งใจ พี่สาวของเธอยังไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง...ช่างเป็นโชคดี
“บุษจ๊ะ” ผู้เป็นพี่พูดแล้วขยับไปนั่งข้าง ๆ ก่อนจับมือน้องสาวไว้แน่น
“พี่อยากเจอคุณ
