@วันต่อมา มหาวิทยาลัย
“สภาพแกดูไม่ดีเลยใจ๋” ยี่หวาท้วงฉันที่เดินมาราวกับคนไร้เรี่ยวแรง ไม่แปลกหรอกเพราะแทบไม่ได้นอนทั้งคืนเลย
“พักผ่อนน้อยน่ะ”
“เมื่อวานเป็นยังไง พี่เสือทำอะไรแกใช่ไหมสภาพถึงได้เป็นแบบนี้”
ฉันหลบสายตาของเพื่อน สภาพเป็นแบบนี้คงปิดไม่ได้หรอกยี่หวาไม่ใช่คนโง่ที่จะดูไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น เธอแค่ไม่อยากถามออกมาตรงๆ ก็เท่านั้น
“อื้อ เขาโกรธอย่างที่คิดไว้”
“ไม่เป็นไรฉันพอเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่ต้องเล่า”
“………”
“ทำไมไม่พักผ่อนจะฝืนมาเรียนทำไม”
“ไม่อยากหยุดบ่อย ขี้เกียจตามงาน”
“เฮ้อ! ถ้าโอดินกับไทเกอร์มันเห็นจะบอกยังไง”
“แค่บอกว่าป่วยสองคนนั้นคงไม่สงสัยหรอก”
คุยกับยี่หวาไม่นานไทเกอร์กับโอดินก็เดินมา อย่างที่คิดสองคนนั้นรีบถามทันทีว่าฉันเป็นอะไรเพราะเห็นสีหน้าไม่ดี
“ทำไมหน้าซีด?”
“ไม่สบาย?”
“นิดหน่อยน่ะ ฉันโอเคเรียนไหว”
“เอาอะไรมาไหว กลับบ้านเหอะ” โอดินบ
