เสือร้าย - 37 หมามันหวงเจ้าของ

1562 Words

สมองมันทื่อคิดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะเพราะรู้ว่าพี่เสือเป็นยังไงถึงได้กระวนกระวายอย่างนี้ เขาไม่สนใจใครหน้าไหนและไม่ฟังอะไรด้วย ไม่ใช่แค่ฉันที่กำลังเครียดไทเกอร์เองก็หน้าซีด ส่วนพี่ยูก็เงียบ เพื่อนของเขาเริ่มทำหน้างงว่ามันเกิดอะไรขึ้น เสียงออดหน้าห้องที่ดังเป็นจังหวะถี่ขึ้นบ่งบอกถึงอารมณ์คนกดว่ากำลังหัวเสียขนาดไหน “รับสาย” ไทเกอร์ยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน “ไม่อยากคุย” ฉันรีบส่ายหน้าปฏิเสธเพราะรู้ว่าคนที่โทรมาต้องการจะพูดอะไร “ไม่บอกพี่เลยว่ามันอยู่ห้องข้างๆ” พี่ยูที่เงียบไปนานถามขึ้น เป็นคำถามที่ฉันเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยเพราะควรจะบอกไปตั้งแต่ตอนแรก แต่เจ้าตัวก็ดูไม่ได้เดือดร้อนอะไรนะมีแค่ฉันกับไทเกอร์ที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว “ใจ๋คิดน้อยเอง” “เดี๋ยวพี่จะไปเปิดประตู” “อย่านะคะ ถ้าพี่ยูเปิดเขาจะยิ่งโมโห” “พี่อธิบายได้” “เหตุผลใช้กับคนประเภทนั้นไม่ได้หรอกค่ะ” “สายที่ห้าแล้วใจ๋” ไทเ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD