“มึงจะเค้นเอาคำตอบแบบไหนจะกู” ผมถามไอ้โซ่เพราะเหมือนมันอยากให้คิดอีกแบบทั้งที่ผมมั่นใจและเชื่อแบบนั้นมาตลอด
“กูแค่ถามเพราะสงสัย”
“กูมั่นใจไปแล้ว”
“ขอถามอีกข้อ”
“อะไร?”
“ถ้าเด็กคนนั้นเป็นใจ๋ มึงจะชอบน้องไหม”
ผมเงียบแล้วคิดตามสิ่งที่เพื่อนถาม จริงๆ ผมไม่ได้อะไรกับใจ๋มากนักถึงจะรู้ว่าเธอคิดยังไงแต่ก็มองเป็นน้องสาวมาตลอด พอมีเรื่องนี้มันทำให้ผมคิดว่าที่ผ่านมาใจดีกับเด็กคนนี้มากไป
“ทำไมไม่ตอบ”
“คำถามมันไร้สาระเกินไป”
“ไม่ใช่ว่ามึงสับสน?”
“ถ้ายังไม่หยุดถามมากกูจะซัดหน้ามึงแล้วนะโซ่”
“โหดเกินไปนะเพื่อนกู”
ผมมองเพื่อนแล้วส่ายหน้าไปมาเหมือนคิดผิดที่ตัดสินใจมาหามัน
“อยากผ่อนคลายไหม?” คำถามนี้สำหรับกลุ่มพวกผมมันสื่อไปทางสิบแปดบวก ความหมายที่ว่าถ้าตอบว่าอยากก็จะรู้กันว่าต้องทำยังไง
“ไม่”
“เฮ้ย!! มึงเป็นใคร?” โซ่ขนาดคิ้วถามอย่างเหลือเชื่อที่ได้ยินคำปฏิเสธออกจากปากของผม
“กูแค
