ไม่ใช่แค่ฉันแต่จ๋ายเองก็อึ้งในคำตอบของพี่เสือไม่ต่างกัน คงมีแค่คนตรงหน้าที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำพูดของตัวเอง
“กลับกันเถอะใจ๋”
จ๋ายดึงมือฉันให้ออกมาจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัด เมื่อมาถึงที่บ้านก็ถูกจี้ถามทันที
“พี่เสือเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยหรอใจ๋”
“อะ…อื้อ”
“จ๋ายรู้ว่าใจ๋ชอบพี่เสือ แต่…..” ฉันรู้ว่าแฝดน้องของตัวเองจะพูดอะไรจึงรีบขัด “ขอใจ๋ได้พยายามก่อนได้ไหมจ๋าย”
“………” เมื่อได้ยินคำขอของฉันจ๋ายก็ถึงกับถอนหายใจออกมา
“ใจ๋สัญญาว่าถ้าสุดท้ายแล้วมันไม่ใช่จริงๆ จะถอย”
“สัญญาแล้วนะ จ๋ายจะไม่ห้ามแต่อย่าทำร้ายหัวใจตัวเองจนบอบช้ำ”
“อื้อ รักจ๋ายที่สุดเลย”
“จ๋ายก็รักใจ๋มากๆ ไม่ยอมด้วยถ้าพี่เสือใจร้าย”
“รู้ใช่ไหมว่าพี่เสือคิดยังไงกับจ๋าย” ฉันเปิดประเด็นถามออกไป
“รู้สิ ถึงได้ตัดสินใจไปเรียนต่อต่างประเทศไง”
“จ๋ายไม่ได้ไปเพราะรู้ว่าใจ๋ชอบพี่เสือใช่ไหม”
“เพราะไม่อยากให้พี่เสือคิดอะไรกับจ๋าย
