“นาธาน... ฉันกลัว...”
“คุณชอบมันมากต่างหาก มันจะทำให้คุณมีความสุขจนลืมผัวคนแรกไปเลยแหละ”
แล้วด้วยความเจ็บแค้นที่ฝังแน่นอยู่ภายในอกทำให้นาธานพรวดพราดเข้าไปอย่างไม่คิดปรานีปราศรัย แต่ผลที่ได้กลับมาก็คือความคับแน่นและเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของผู้หญิงใต้ร่าง เขาไม่เข้าใจ มองหล่อนด้วยสายตากังขา
“ออกไปนะ ฉันเจ็บ...”
เวเวอร์ลี่ดิ้นรน ผลักไสเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย น้ำตาไหลพรากลงมาอาบแก้ม ความเสียวซ่านวาบหวามก่อนหน้านี้จางหายไปจนหมดสิ้น ทิ้งไว้แต่ความเจ็บปวดปานจะขาดใจ
“ทำไมถึงเจ็บ... คุณนอนกับอันโตนิโอมาแล้วไม่ใช่หรือ”
นาธานเองก็นิ่งงันไปเหมือนกัน เขามึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ไม่นาน... เพียงไม่นานเขาก็สำเหนียกได้ถึงความจริงที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า
“หรือว่าคุณยังเป็นพรหมจารี”
ท่าทางตกใจ และสำนึกผิดของนาธานไม่สามารถทำให้หล่อนคลายเจ็บได้เลยแม้แต่น้อย เขาเข้ามาแบบไม่ระมัดระวัง แถมยังใหญ่โตผิดมนุษย์
