หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
ตู๊ดๆๆๆๆ
ฉันพยายามติดต่อหาพี่ลีวาย เพราะจู่ๆ เขาก็หายไปแบบไม่มีการติดต่อกลับมา ทั้งข้อความที่ฉันส่งไปไม่มีการอ่านและตอบกลับมาเลย
"โทรหาใครอยู่ หืม?"
"แพรโทรหาเพื่อนน่ะค่ะ" ฉันรีบเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าสะพายของตัวเอง
"เลิกเรียนแล้วแพรขอไปทำธุระกับเพื่อนสักพักนึงนะคะ เอาไว้เดี๋ยวแพรกลับเอง"
"ครับ"
ฉันไม่รู้เลยว่าพี่ลีวายหายไปไหน และก็ไม่กล้าถามพี่พายุด้วย ปกติฉันก็ไม่ได้ถามถึงใครกับพี่พายุอยู่แล้ว ถ้าฉันถามถึงพี่ลีวายพี่พายุได้สงสัยแน่ๆ
หลังเลิกเรียนฉันนั่งรถแท็กซี่ไปลงที่คอนโดของพี่ลีวาย เพราะพี่ลีวายให้คีย์การ์ดฉันเอาไว้แล้ว มันเลยทำให้ฉันสามารถเข้าออกคอนโดนี้ได้
ติ๊ด~
ฉันเดินเข้าไปในห้องของพี่ลีวาย ไฟทั้งหมดในห้องก็สว่างขึ้น แต่มันไม่ได้แปลว่ามีคนเปิดให้ มันเป็นระบบไฟอัตโนมัติของห้องพี่ลีวายต่างหาก
"พี่อยู่ในห้องหรือเปล่าคะ" ฉันเดินตามหาเขาทุกห้อง แต่ก
