เสียงหัวเราะคิกคักของแฝดชายหญิงดังขึ้นทั่วบริเวณริมสระว่ายน้ำกว้าง พสิกาพาไอดินกับอิงดาวมาผ่อนคลายหลังจากการเดินทางที่ยาวนาน
เมื่อคืนเด็กๆ ทั้งสองมาถึงที่พักก็หลับปุ๋ยทันที ก่อนที่คนเป็นแม่จะปลุกเมื่อถึงเวลารับประทานอาหารมื้อค่ำ พสิกาบอกอลันว่าเธอขอกินอาหารบนห้อง เพราะเด็กๆ ดูไม่สดใสร่าเริงอย่างเอาเสียเลย อาจจะเป็นพวกเขาเหนื่อยกับการเดินทาง เธอกลัวว่าจะงอแง ซึ่งอลันก็เข้าใจ
“สนุกมั้ยคะเด็กๆ”
พสิกาย่อตัวนั่งริมสระแล้วเอ่ยถาม หนูดาวใส่ห่วงยางสีชมพูสดใสน่ารัก ส่วนลูกชายพสิกาเลือกสีฟ้าครามให้
“สนุกครับหม่ามี้ หม่ามี้ลงมาเล่นด้วยกันสิครับ”
“นั่นสิคะ มาเร็วๆ ค่ะ น้องดาวอยากให้หม่ามี้เล่นด้วย”
“หืม งั้นเหรอคะ” พสิกายิ้มกว้าง ก่อนทำท่าทีราวกับเริ่มใช้ความคิด “ลงไปเล่นด้วยดีมั้ยน้า”
“มาสิคะ” อิงดาวกะพริบตาใสแป๋วอ้อนวอน เด็กน้อยมีใบหน้าหวานหยด ดวงตากลมโตมีเสน่ห์คล้ายคลึงคนเป็นแม่ที่สุด
“เดี๋
