มีน
“อื้อ” ฉันบิดตัวไล่ความเมื่อยล้าหลังจากตื่นนอน และรู้สึกว่าความเจ็บที่ก้นจะไม่มีแล้ว ยังรู้สึกแค่นิดหน่อยเท่านั้น ยาที่กินได้ผลสินะ ไหนจะทามันเพิ่มอีก แต่หายก็ดีแล้ว เพราะวันนี้ฉันตื่นเต้นมากๆเลยที่จะได้ใส่กระโปรงตัวใหม่ไปมหาลัย ว่าแล้วจะรอช้าทำไมล่ะ รีบไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า
“นี่สิ ตัวตนของฉัน” ฉันพูดพร้อมกับหันซ้ายหันขวาดูตัวเองในชุดนักศึกษาลุคใหม่ ที่มันทำให้ฉันมั่นใจในตัวเองมากขึ้น สำหรับคนไม่ชอบก็อาจจะมองว่ามันโป๊ไป สั้นไป หรือรัดไป แต่คนเรามีความชอบไม่เหมือนกันอยู่แล้ว แค่ถูกกาละเทศะ เข้ากับสถานที่ก็ถือว่าจบ และหลายๆคนมักตัดสินคนจากการแต่งกาย ซึ่งฉันคิดว่าความคิดแบบนั้นมันเหมือนกับคนที่ย่ำอยู่กับที่ โลกพัฒนาไปไกลแค่ไหนแล้ว แต่ยังเลือกตัดสินคนด้วยการแต่งตัว
หลังจากแต่งตัวเสร็จ ฉันก็หยิบกระเป๋าพร้อมกุญแจรถเดินออกจากห้องนอนทันที เพราะอยากเห็นหน้าพี่เจ้าคุณแล้ว ว่าจะเป็นแบบไหน
“ไป
