“เป็นไงบ้างวะไอ้ขุน” กวินที่วิ่งมาเข้ามาสำรวจอาการของขุนเขากลับพบว่า หางคิ้วแตกและมีรอยฟอกซ้ำตามร่างกายและใบหน้า เสื้อช็อปที่แปดเปื้อนไปด้วยดิน
“ไม่เป็นไร”
“กูว่าไอ้กองทัพเจ็บหนักไม่น้อยนะนั้น”
“ไปทำแผลที่โรงพยาบาลเถอะวะ พวกกูพาไป” ขุนเขาไม่ได้พูดอะไร ก่อนที่กวินจะขับรถของตัวเองมารับขุนเขาที่ยืนรออยู่กับเข้ม ส่วนกลุ่มพรรคพวกตอนนี้แยกย้ายกันหมดแล้ว
“ว่า” เมื่อขึ้นรถของเพื่อนรักขุนเขาต่อสายหาเมียตัวเองทันที ต่อสายได้ไม่นานปลายสายกดรับด้วยน้ำเสียงห้วน
“หญ้า”
“หืม” กอหญ้ารับสายจากขุนเขาและรอให้เจ้าตัวพูด เพราะตอนนี้ก็เย็นมากแล้วถ้าขุนเขาโทรมาเวลานี้หมายความว่าเขาคงมีธุระไปไหนต่อ
“โดนรุมกระทืบ ตอนนี้กำลังให้ไอ้กวินไปส่งโรงพยาบาล”
“ห๊า!!เจ็บหนักเลยเหรอ?”
“นิดหน่อย” คำว่านิดหน่อยของขุนเขาไม่มีอยู่จริง
“ไปเจอกันที่โรงพยาบาล” ไม่ทันที่ขุนเขาจะพูดต่อ กอหญ้าตัดสายไปทันที น้ำเสียงเป็นหว่งของ
