@ 3 ปี ผ่านไป
“เฮีย สวัสดีครับ” สามปีต่อมาหลังจากที่ลูกคลอด กอหญ้าเป็นคนเลี้ยงลูกด้วยตัวเองโดยมีขุนเขาเป็นคนช่วยไหนจะแม่ป้าและพ่อของขุนเขาที่ช่วยดูแล ทำให้กอหญ้าและขุนเขาตัดสินใจไม่จ้างพี่เลี้ยงและตอนนี้ลูกชายและลูกสาวสองขวบกว่าเกือบจะสามขวบแล้ว
“อืม”
“ทำไมเฮียทำหน้าแบบนั้นครับ หงุดหงิดอะไรมา” ขุนเขาที่เดินลงจากรถแต่ก็ยังติดเครื่องเอาไว้อยู่เพราะตอนนี้ลูกชายกับลูกสาวมาที่สนามแข่งด้วย เพราะคุณแม่ติดถ่ายงานจึงเป็นหน้าที่ของคุณพ่อที่ต้องดูแลลูก
“ไปไหนก็ไป”
“วันนี้เด็ก ๆ มาด้วยเหรอเฮีย”
“อืม หลับอยู่” ขุนเขาหันไปมองด้านในรถ เขารอจนกว่าลูกจะตื่นจึงต้องสตาร์รถอยู่แบบนั้น เพราะไม่อยากอุ้มลูกในขณะที่พวกเขากำลังหลับ เดี๋ยวตื่นมาจะงอแงจนคุณพ่ออย่างเขาปวดหัว
“ไอ้คิงส์”
“ว่าไงเฮีย”
“กูหล่อไหมวะ” คำถามของขุนเขาทำให้คิงส์ถึงกับชะงัก เมื่อเจอคำถามจากผู้เป็นนาย
“ตอบสิวะ”
“หล่อเฮีย หล่อ” คิงสีรี
