“Hi ชะนีน้อย” ดิสนีย์ที่เดินลากกระเป๋าใบใหญ่ออกจากประตูของสนามบินมุ่งตรงมาที่รถของเพื่อนรักที่จอดรออยู่ มือหนาเคาะกระจกเพื่อเรียกให้กอหญ้าปลดล็อกประตูให้
“ฉันไม่น้อยนะยะ” ร่างบางแอ่นอกให้เพื่อนรักเพื่อให้เพื่อนรักดูหน้าอกคู่ตูมของเธอที่แม่ให้มาไม่ใช่หมอ คำตอบของเพื่อนชายใจหญิงแสดงออกมาใบสีหน้าอย่างชัดเจน
“แล้วไอ้ข้าวไปไหน?”
“มันบอกให้ไปเจอที่ร้านเลย” วันนี้พวกเธอทั้งสามคนนัดรวมตัวกันที่ร้านชาบูชื่อดัง เพราะไม่ได้เจอกันมานานนับเดือน ด้วยหน้าที่การงานที่ยุ่งจนแทบไม่มีเวลาของพวกเธอทำให้การเจอกันยากแสนยาก
ภายในร้านชาบูชื่อดังเนืองแน่นไปด้วยผู้คน สองสาวหนึ่งชายนั่งเม้าท์กันไม่หมด ทุกคนต่างพากันอัปเดตชีวิตของตัวเองให้กันและกันได้รับฟัง
“ช่วงนี้แกว่างเหรอหญ้า”
“อืม เจ๊นะโมไม่อยู่ด้วยได้แต่ไลท์ขายของ” แก้มป่องเขี้ยวตุย ๆ ตอบกับดิสนีย์ เพราะตั้งแต่ที่เจ๊โมกลับบ้านไปหาแม่ก็ไม่ติดต่อมาอีกเลยคงก
