ตอนนี้ขุนเขาได้แต่นั่งรออยู่ที่ปลายเตียงและคิดทบทวนว่าเขานั้นไปทำอะไรให้กอหญ้าหงุดหงิดได้ขนาดนี้แต่นั่งคิดไปคิดมาเขานั้นก็คิดไม่ออกจนกระทั่งประตูห้องน้ำแง้มออกมา
“ขุนเขา หยิบของที่ลิ้นชักให้หน่อย”
“ตรงไหน”
“ลิ้นชักตู้เสื้อผ้าไง” น้ำเสียงติดหงุดหงิดของกอหญ้าเหวี่ยงขุนเขาอีกครั้ง จนเจ้าตัวถึงกับใช้มือเกาท้ายทอยด้วยความงุนงง ก่อนจะเปิดดูลิ้นชักที่กอหญ้านั้นบอกและพบกับผ้าอนามัยหลายห่อที่เรียงกันอย่างเป็นระเบียบ
“ได้รึยัง”
“อืม” มือหนารีบหยิบผ้าอนามัยในลิ้นชักและรีบเดินไปที่ห้องน้ำและยื่นมันให้กับกอหญ้า ก่อนที่เธอนั้นจะปิดประตูลงอีกครั้ง
“นายมานั่งทำอะไรตรงนี้” หลังจากที่หายเข้าไปในห้องน้ำนานสองนาน กอหญ้าเดินออกจากห้องน้ำด้วยชุดนอนส่วนขุนเขานั่งรอที่ปลายเตียงเกือบหนึ่งชั่วโมงโดยที่เขาไม่กล้าแม้แต่จะเรียกหรือเอ่ยถามกอหญ้าเพราะเขานั้นไม่รู้อารมณ์ของเธอในตอนนี้
“รอ”
“รออะไร?” คิ้วเรียวสวยข
