หลายชั่วโมงต่อมา...
“ปีนี้คนเยอะกว่าปีก่อนอีกค่ะ”
“ใช่ คนเยอะกว่าปีก่อนมาก”
“ป๊ากับหม่ามี้อยู่ไหนนะ” เธอมองหาคุณพ่อกับคุณแม่หลังจากที่เดินเข้ามาภายในสถานที่จัดงานเลี้ยง เพราะตอนมาพวกเราแยกกันมา
“อยู่ตรงโน้น”
พอคุณใหญ่พูดแบบนั้นเขาก็เดินจูงมือเธอไปหาพ่อกับแม่ตัวเองที่กำลังยืนพูดคุยอยู่กับเพื่อน
“แม่ครับ”
ซึ่งพอคุณใหญ่เอ่ยเรียกแม่ตัวเอง ท่านกับเพื่อน ๆ ก็หันมายิ้มให้พวกเธอ เธอจึงยกมือไหว้เพื่อนของท่านที่ยืนอยู่ด้านหน้าด้วยความนอบน้อม
“ทำไมมากันช้าจังเลยล่ะลูก”
“รถติดมากเลยค่ะหม่ามี้”
“ตอนเย็นด้วยลูก รถก็ติดเป็นธรรมดา”
“ผมฝากวารินทร์หน่อยนะครับแม่ ผมขอไปหาเพื่อนตรงโน้นก่อน”
พอคุณใหญ่พูดแบบนั้นเธอก็รีบหันไปจ้องมองเขาพร้อมกับแสดงสีหน้าน้อยใจนิดหน่อย เพราะแทนที่เขาจะพาเธอไปด้วยดันฝากเธอไว้กับแม่ของเขาแทน
“แต่แม่ว่าดูจากสีหน้าน้องแล้วไม่อยากอยู่กับแม่นะ”
ซึ่งพอคุณแม่พูดแบบนั้นคุณให
