ร่างเพรียวเล็กในชุดสูทกระโปรงทรงเอสีชมพูอ่อน เธอเดินไปยังห้องรับแขกเล็กตามที่เลขาแจ้งเอาไว้ ตลอดทางเดินพราวฟ้านึกสงสัยว่าผู้หญิงที่มาขอพบเธอเป็นใคร
“สวัสดีค่ะ คุณพราว” พราวฟ้าเดินไปถึงห้องรับแขกเธอพบกับเฌอแตมที่นั่งรออยู่ คิ้วเรียวสวยขมวดกันเป็นปมเมื่อเห็นแขกที่มารอพบเธอ
“คุณเฌอ มาหาพราวมีอะไรรึเปล่าคะ” พราวฟ้าเดินเข้ามาภายในห้องรับแขก ร่างเพรียวนั่งลงโซฟาตรงข้ามกับเฌอแตม
“พอดีพราวทราบมาจากคิน ว่าคุณพราวบาดเจ็บ เฌอก็เลยมาเยี่ยมค่ะ”
“คะ?”
“คุณพราวเจ็บมากไหมคะ” พราวฟ้าที่กำลังชะงักเพราะความงุนงง จากประโยคของเฌอแตมที่พูดออกมา เธอสับสนกับผู้หญิงอย่างเฌอแตมไม่น้อย พราวฟ้าเองก็ไม่ทราบว่าเฌอแตมต้องการอะไรกันแน่
ร่างบางของเฌอแตมยันตัวลุกจากโซฟาฝั่งตรงข้าม เธอเดินเข้ามานั่งข้างพราวฟ้าด้วยใบหน้าเป็นห่วง เฌอแตมเอื้อมมือไปจับมือบางของพราวฟ้าที่ถูกผ้าพันแผลพันเอาไว้
“เอ่อ คือพราวไม่ได้เป็นอะไรมา
