เขาอ่านข้อความนั้นทันที ขณะที่สายฝนก็เริ่มตกลงมาอย่างหนัก ร่างสูงยังคงยืนตากฝนอยู่อย่างนั้นจนฉันเริ่มรู้สึกไม่ดี
“ฟาร์ เขายังยืนอยู่ตรงนั้นนะ สรุปเป็นใคร แฟนลูกเหรอ” ผู้เป็นแม่เดินลงมาจากบันไดแล้วถามด้วยความสงสัยและเป็นห่วง
“…ไม่ใช่ค่ะ แค่คนรู้จัก” ฉันตอบแล้วก้มมองมือถือตัวเองที่มีข้อความจากเขาส่งมา
Win : อยากเจอจริง ๆ
ฉันถอนหายใจแล้วเดินไปหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาอีกครั้ง
“แม่ขึ้นไปนอนเถอะ อย่าไปสนใจเลย”
“ฟาร์…มีปัญหาอะไรหรือเปล่าลูก” แม่เดินมาใกล้แล้วขมวดคิ้วมองลูกสาวของตัวเอง
“ไม่มีนี่คะ”
“จะไม่ไปดูหน่อยเหรอ เขายืนตากฝนรอลูกนะ”
“…” ฉันเงียบแล้วก้มหน้าลง
Far : แต่ฉันจะนอนแล้ว วันจันทร์ก็ได้เจอกันในคาบ กลับไปได้แล้ว
Win : ฉันจะรอตรงนี้ ฉันอยากคุยวันนี้
ฉันอ่านข้อความของเขาอย่างหงุดหงิด ถ้าให้ฉันเดาตอนนี้เขาต้องเมาอยู่แน่ ๆ
“อะร่ม ไปดูเขาหน่อยลูก แม่ไม่เคยสอนให้เราเป็นคนใจร้าย
