“ไอ้วินเป็นไงมั่ง” นักรบรีบแกล้งถามอาการของเพื่อนเพราะเห็นว่าอีกคนทำตัวไม่ถูก
“แกอยู่ก็ดีแล้ว ดูมันหน่อยไม่รู้มันเป็นไข้ได้ยังไง แข็งแรงขนาดนั้น” เฟย์เองก็ไม่ได้ว่าฉันเหมือนที่ฉันคิดว่าจะเป็น
“อื้ม เข้าไปสิ” ฉันพูดแล้วเบี่ยงตัวเพื่อให้เพื่อนเดินเข้าไป
“มึงโอเคไหม” นักรบเดินไปถามเพื่อนที่นั่งเปลือยท่อนบนอยู่บนเตียง
“ใส่สิ” ฉันเดินไปหยิบเสื้อของเขาแล้วยื่นให้
“เดี๋ยวฉันก็ถอดของฉันอีก” เขาพูดหน้าตาเฉยจนเฟย์ต้องหันมามองเพื่อนสนิทตาขวาง
“คงดีแล้วไม่ต้องเช็ดแล้ว ใส่เลย” ว่าแล้วฉันก็ยัดเสื้อใส่มือของเขาแล้วเดินไปนั่งลงบนโซฟา ก่อนที่เฟย์จะเดินตามไปนั่งด้วย
“แกมาได้ไง” เพื่อนสนิทถามขึ้นด้วยความสงสัย
“พี่สาววินโทรหา”
“อ่อ จริงด้วย ขอเบอร์จากนักรบ” เฟย์พยักหน้าอย่างเข้าใจ
“แกไม่ว่าฉันเหรอ” ฉันค่อย ๆ หันไปมองหน้าเพื่อน
“ฉันจะว่าแกทำไม แล้วแต่แกสิว่าอยากอยู่ตรงไหน” เฟย์พูดแล้วยิ้มออกมาปลอบใ
