Lorenzo’s Redemption

Chapter 2

“Kuya, please… help me….” Hinahabol ni Lorenzo ang hininga nang magising. He’s always like this most especially when he wakes up in the middle of the night because of his nightmare.

Paulit-ulit at palagian ang kanyang bangungot at halos gabi-gabi itong nangyayari sa kanya. Napaupo ang binata sa kama at tinignan ang buong silid.

Napabuntonghininga siya at tumayo.

Alam niyang hindi na siya makakabalik pa sa pagtulog dahil doon.

Nakasuot ng boxer short at roba ang binata nang lumabas mula sa kanyang silid. Sa mga ganitong oras, walang ibang gagawin si Lorenzo kundi ang maglibang upang nang sa ganoon ay mabawasan ang kanyang depresyon.

The day her sister died is the day his depression and anxiety developed that’s why he kills when he’s bored. Pinapakalma siya nito at nababawasan ang mga iisipin niya.

Ofcourse, hindi siya pumapatay lang nang basta-basta dahil lahat ng kinikitilan niya ng mga buhay ay mas maitim pa ang budhi sa kanya.

He’s helping the entire world to reduce sinners and bad people although he knows he’s one of them. Kilala si Lorenzo Giovanni Dizionario bilang kamatayan sa mundo ng mafia dahil sa pagpatay niya habang nakangisi at tila sayang-saya pa siya sa mga ginagawa niya.

“Same old nightmare?” Napatingin si Lorenzo sa kanyang pinagkakatiwalaang tauhan habang ito ay umiinom ng tubig dito sa kusina.

Palaging ganito ang senaryo ng magkaibigan sa tuwing magigising si Lorenzo mula sa kanyang masamang panaginip. Lorenzo sighed and nodded.

Napailing nalang ang kabigan niya at lumabas ng kusina. Alam na nito ang gagawin bago palang makapagsabi si Lorenzo sa inuutos nito.

His friend prepared the room where Lorenzo’s victims were to be judged.

Lorenzo isn’t afraid of neither death nor anyone who curses him. He will just smirk at them and let them do what they want because, in the end, the rightful death itself will win.

Sicily is his place. It’s his territory wherever he is that place will always be his.

Lahat ng kalakaran sa Sicily ay halos kontrolado niya at kahit saan man siya magpunta ang pangalan niya ay kinakatakutan hindi mo gugustuhing makalaban ang isang Dizionario dahil wala itong kinakatakutan o kinakaawaan.

With the two big mafia groups as his allies, no one would try to fight and play games with him.

The past helped him to be as fearless as a monster right now. He won’t stop until he is satisfied.

Si Lorenzo ay nakakulong sa madilim na kahapon at hindi siya makaalis roon dahil mas nasisiyahan siya na maging ganito para sa kanya ito ang bumubuhay sa kanya.

Nabubuhay siya upang pumatay, nabubuhay siya upang magparusa ng mga walang kuwentang tao at pumatay ng mga mamatay tao.

The day, he forgets his humanity is also the day the only family left to him killed by those motherfuckers. He won’t forget them. He won’t. At ito ang aasikasuhin niya ngayong hindi na siya makabalik pa sa pagtulog.

They will suffer the same faith as his sister suffered. It will be one-hundred times painful than what they did to the innocent soul.

Gabi-gabi sa tuwing nagigising siya at hindi makabalik sa pagtulog ay haharapin niya din ang mga pumatay sa kanyang kapatid.

Dinadahan-dahan niya ang paghihirap ng mga ito, hindi pa sila kumpleto may kulang pa at iyon ang hinahanap niya dito sa Pilipinas.

The Philippines is his true home. He is a full-blooded Sicilian but because his sister died there. Ang Sicily ay binabalik-balikan niya nalang para sa kanyang mga negosyo.

He had a Filipina nanny, she and his sister love that Nanny the same as their mother and she is still living with Lorenzo but the woman is old.

Mas pinili niyang dito manirahan kaysa sa Sicily dahil lahat ng mapapait na alaala ay naroon. Nakatayo si Lorenzo sa harapan ng silid kung nasaan ang gabi-gabi niyang mga biktima. Those fuckers are so clever like rats.

Nagtatago sila sa lugar kung saan naroroon din siya kung saan siya nakatira. Ang mga walangyang ito ay sinisira ang bansang mahal niya hindi na nakontento ang mga ito sa Sicily at naghahasik naman ito ng lagim sa Pilipinas.

This country is weak.

Mahina ito dahil sa mga tiwaling pulitiko at korapsyon, mahina ito dahil maraming problema ng bansa na hindi nakikita ng mga nasa nakaupo sa itaas at mahina ito dahil marami ang umaasa sa kung ano lang ang ibibigay sa kanila ng mga nasa posisyon.

And he’s here not to help with the government’s problem. He’s here to punish them.

To punished everyone who dared to ruined this beloved country although his ways are also illegal. But Lorenzo doesn’t care at all. He loves to kill them.

Dahil sa kanila palaging nawawala ang boredom ni Lorenzo. He smirked when he saw his victims.

“It’s another night for your tortures scumbags. Are you ready?” He said coldly at them.

They were almost corpses but Lorenzo doesn’t want them dead yet. He has lots of ways to torture them. Hindi niya nais na mamatay lang ang mga ito nang ganoon nalang. After all, they were paying their sins at him.

Ten men are inside the room. Ang iba sa kanila ay unti-unti nang nahihiwalay ang buto sa balat at nilalangaw na din ang iba.

Others are asking to let him kill them. Ngunit, walang awang pinakinggan si Lorenzo lalo pa at ang mga ito ang naging mitsa nang pagkawala ng pinakamamahal niyang kapatid.

Ang loob ng silid ay umaalingasaw nang baho at lansa mula sa dugo ng iba’t-ibang biktima ni Lorenzo.

Ang madilim at nakakapangilabot na silid ay punung-puno nang nakakakilabot na presensiya mula kay Lorenzo at mula sa mga kaluluwang naging bahagi ng silid na ito.

He loses his parents once and when he loses his sister, he almost died. And it’s their fault.

Walang reaksyon ang kanyang mga biktima marahil dahil wala ng mga reaksyon ito o sagot man lang sa kanya.

Tanging mga sigaw at panaghoy nalang nila ang maririnig sa buong silid. Lorenzo already loses his sanity. No one can save him. No one can save him from this misery. He feels no remorse when torturing his enemies.

All they could do is screamed and cried in pain. Lorenzo won’t stop until they are dead. Swerte lang nila at sila ang nauna dahil kapag nadakip niya ang ibang mga dagang nagtatago mas mahirap ang kakaharapin nila kay Lorenzo.

Si Lorenzo ay nasa harapan nila at nakangising tinignan sila isa-isa. Ang tatlong ito na siyang nauna niyang naparusahan ay takot nalang ang nararamdaman sa kanilang mga katawan.

“Boss,” he snapped his gaze at his right-hand man.

Ibinigay nito kay Lorenzo ang metal bat. Alam na alam ng tauhan niya ang iniisip niya. Sinenyasan ni Lorenzo ang ibang mga tauhan na agad naman nilang sinunod.

Hinawakan nila nang mahigpit ang mga biktima ni Lorenzo. Ang natitirang punit-punit na tila na damit ng mga ito ay marahas na hiniklas ni Lorenzo.

Then, he shoves the metal bat in his victim’s asses. Nagsisigaw ang tatlo ngunit tila musika pa itong pinapakinggan ni Lorenzo halos isagad na niya ang metal bat sa mga pang-upo ng mga lalaki na tila parang lilitsunin sa ginawa ng binata.

Isa-isa silang pinasukan ni Lorenzo ng metal bat sa butas ng kanilang mga puwet.

Naluluhang sumisigaw ang biktima ni Lorenzo. Umaalingawngaw ang kanilang pagmamakaawa ngunit, walang reaksyon ang binata dito.

Ang butas ng mga lalaki ay nagdudugo na at umaagos sa maduming sahig.

Naglabas muli ng metal bat ang kanang-kamay ni Lorenzo at ibinigay sa kanya. He shoves it on his victim’s mouth.

They gagged and saliva is running down into their necks. Idiniin pa ng binata ang metal bat papuntang lalamunan nila.

He wants them to regret everything they’ve done to his sister while they let him watch at that time.

He felt no remorse, no compassion, and definitely no regret.

His cold silver orbs told them so. He laughed at them while they are bleeding inside and out.

“Now, you’ll f*****g regret messing with this cold-blooded death.”