ตอนที่ 4 พี่ชายคนโต
1054 Words
สองชั่วโมงต่อมา...
จากที่ง่วงหนาวหาวนอนเป็นทุนเดิมอยู่แล้วเมื่อกินข้าวอิ่มหนังท้องก็เริ่มตึงหนังตาก็เริ่มหนัก ฟ้าลดาเกือบจะหลับจมเบาะที่นั่งข้างคนจับไปแล้วถ้าไม่บังเอิญมีสายโทร.เข้ามาซะก่อน
ซึ่งคนที่โทรเข้ามาก็ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็น ‘นายเมฆินทร์ หรือว่า เฮียเมฆ’ พี่ชายคนโตของเธอที่ตอนนี้รับหน้าที่ดูแลธุรกิจของครอบครัว เป็นธุรกิจขายปลีกรถจักรยานยนต์และศูนย์บริการซ่อมรถจักรยานยนต์แบบครบวงจรซึ่งมีทั้ง 21 สาขาอยู่ในจังหวัดขอนแก่นและจังหวัดใกล้เคียง
ในกรุงเทพธุรกิจขายปลีกรถจักรยานยนต์อาจจะไม่หวือหวาแต่บอกเลยว่าตามต่างจังหวัดรถจักรยานยนต์เป็นสินค้าที่ขายดีมาก แทบทุกครอบครัวต้องมีรถจักรยานยนต์เป็นของตัวเอง และไม่ได้มีแค่คันเดียวด้วยนะบางครอบครัวมีรถจักรยนต์เท่ากับจำนวนสมาชิกในครอบครัวเลยด้วยซ้ำ บอกเลยว่าธุรกิจขายปลีกรถจักรยานยนต์ในต่างจังหวัดเป็นธุรกิจที่ทำเงินสูงมาก
นอกจากมีเฮียเมฆเป็นคนโตแล้วเธอก็ยังมีพี่สาวอีกหนึ่งคนชื่อ ‘พิรุณลดา หรือว่าเจ้น้ำฝน’ ซึ่งตอนนี้กำลังเรียน MBA อยู่ที่อังกฤษ
ด้วยความที่ครอบครัวมีฐานะดีในระดับหนึ่งกอปรกับตัวเองเป็นลูกสาวคนเล็กทุกคนในครอบครัวจึงค่อนข้างตามใจ จะบอกว่าเธอถูกสปอยล์มาตั้งแต่เด็กก็ไม่ผิด ชีวิตที่ผ่านมาของเธอจึงค่อนข้างอิสระเสรีเธออยากทำอะไรก็ได้ทำอยากเรียนอะไรก็ได้เรียน ขอแค่เธอชอบ ทำแล้วมีความสุขทุกคนก็พร้อมพยักหน้าเห็นด้วย
หลายคนอาจจะมองว่าเธอคือคุณหนูที่เกิดมาในครอบครัวรวย ต้องบอกเลยว่ามันไม่ใช่ เธอไม่ใช่คุณหนู ครอบครัวของเธอก็ไม่ได้ร่ำรวยมาก คุณหนูตัวจริงที่คาบช้อนเงินช้อนทองคาบเพชรนิลจินดามาเกิดคือคนที่กำลังขับรถให้เธอนั่งต่างหาก... หนุ่มหล่อตระกูลดังทายาทหมื่นล้านเจ้าของโรงงานผลิตชิ้นส่วนอะไหล่รถยนต์รายใหญ่ของประเทศ
บอกได้คำเดียวว่าใครได้สองเป็นแฟนโคตรสบาย
“ฮาโหลหกสิบ”
“ตื่นแล้วเหรอ?”
“ฮ่าๆ” ฟ้าลดาฟัวเราะเสียงใสเมื่อได้ยินคำทักทายจากพี่ชาย ก็ไม่แปลกที่เฮียเมฆจะทักเธอมาแบบนั้น เพราะช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาเธอตื่นก่อนเที่ยงแทบจะนับครั้งได้ “ตื่นแล้วดิ ถ้ายังนอนอยู่หนูจะรับสายเฮียได้ไง คนนอนหลับรับสายได้เหรอเฮีย”
“กวนตีนอะหมวย”
“พูดความจริงก็ผิด”
“เห้อ!”
ฟ้าลดาได้ยินเสียงถอนหายใจแรงดังเข้ามาในสาย ทำให้ใบหน้าที่กำลังยิ้มอยู่แล้วยิ้มกว้างยิ่งกว่าเดิม นึกภาพออกทันทีว่าเฮียเธอกำลังทำหน้ายังไง
ก็คงทำหน้าตาเอ็นดูเธอแหละ มีน้องสาวสวยน่ารักขนาดนี้ไม่เอ็นดูได้ไง
“เอกสารที่เฮียฝากให้เพื่อนไม่ได้ลืมเอาไปด้วยใช่มั้ย?”
“ไม่ลืมค่า หยิบใส่กระเป๋าชิ้นแรกเลย” ก่อนมาเฮียเมฆฝากเอกสารมากับเธอพร้อมส่งคอนแท็กของคนที่จะมารับเอกสารให้เธอติดต่อว่าอีกฝ่ายสะดวกรับเอกสารที่ไหน
“แล้วนัดเพื่อนเฮียยังว่าจะรับเอกสารกันที่ไหน”
“นัดแล้วค่า เพื่อนเฮียบอกจะเข้ามาเอาเอกสารที่คอนโดหนูพรุ่งนี้ช่วงเย็นๆ” เธอส่งข้อความหาเพื่อนพี่ชายตั้งแต่เมื่อวานทันทีที่กลับถึงห้อง ทว่าอีกฝ่ายเพิ่งจะตอบเธอเมื่อตอนก่อนเที่ยง ซึ่งตอนนั้นเธออยู่ข้างนอกแล้วก็เลยได้นัดกันเป็นวันพรุ่งนี้แทน
“ว่าแต่เพื่อนเฮียคนนี้หล่อปะ”
พูดจบก็หันชำเลืองมองคนข้างๆ เมื่อเห็นสองยังตั้งหน้าตั้งตาขับรถก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขมให้ตัวเองที่คาดหวังอะไรไร้สาระ
“เพื่อนเฮียก็หล่อทุกคนแหละ แต่หล่อน้อยกว่าเฮีย”
“อันนี้ก็มั่นหน้าเกิน” สมแล้วที่เกิดเป็นพี่ชายเธอ ถึงไม่ได้พกหลวงปู่มั่นแต่เธอก็รู้แล้วว่าตัวเองมั่นหน้ามั่นโหนกได้ใคร
“มั่นอะไรเฮียพูดความจริง”
“เห้อ!” ฟ้าลดาแกล้งถอนหายใจเสียงดัง ตั้งใจให้คนปลายสายได้ยิน ซึ่งก็ได้ผลเพราะเฮียเมฆของเธอตอบกลับมาเสียงดังฟังชัด
“กวนตีนล่ะหมวย”
เป็นคำตอบที่รื่นหูสุดๆ ฟังดูก็รู้ว่าเอ็นดูน้องสาวมาก
“หล่อแต่ไม่มีแฟนอะเนอะ” พี่ชายของเธออายุสามสิบ มีแฟนมาแล้วหลายคน คนล่าสุดก็เพิ่งเลิกลากันไปเมื่อสองปีก่อนจนกระทั่งตอนนี้เฮียเมฆของเธอก็ยังไม่ได้คบใครใหม่ หรือว่าคบแล้วแต่ยังไม่เปิดตัวก็ไม่รู้
เมื่อยังไม่พามาเปิดตัวก็เท่ากับยังไม่มี เธอสามารถล้อได้ ไม่ผิด
“ที่ไม่มีแฟนเพราะเฮียไม่อยากมีเว้ย ไม่ใช่ไม่มีใครเอา หล่อรวยความสามารถรอบด้านแบบเฮียผู้หญิงที่ไหนจะปฏิเสธ ว่าแต่น้องหมวยเหอะเกิดมาจนอายุยี่สิบเอ็ดแล้วยังไม่เคยมีแฟนสักคนไม่ใช่เหรอ?”
แรงมากกกกกกก
บอกเลยว่าฟ้าลดารับบ่ได้
“ที่หนูไม่มีเพราะหนูไม่สนใจต่างหาก หนูโฟกัสเรื่องเรียนเป็นหลักส่วนเรื่องรักน่ะเรื่องรอง ถึงไม่มีแฟนหนูก็ไม่ซีอะ หนูจะอยู่เป็นโสดให้เฮียเลี้ยงจนกว่าเราสองคนจะตายจากกันโน้นแหละ”
“พูดแบบนี้คือจะแช่งให้เฮียตายเร็ว?”
“แช่งอะไรหนูกำลังอวยพรให้เฮียอายุยืนต่างหาก”
“แล้วไป แค่นี้นะหมวย เฮียต้องไปอุดรแล้ว”
“ไปตรวจสาขาเหรอเฮีย”
“อือ วันนี้มีรถรุ่นใหม่เข้า ตื่นแล้วก็อย่าลืมไปหาข้าวกินนะหมวย แค่นี้ก่อนนะเฮียต้องไปแล้ว”
ฟ้าลดายังไม่ทันได้ตอบว่าเธอเพิ่งกินข้าวเสร็จพี่ชายของเธอก็วางสายไปซะก่อน มาเร็วไปเร็วสมกับเป็นพี่ชายเธอจริงๆ
- Writer
