บทที่ 1 พลาด
800 Words
บทที่ 1
พลาด
“หนูง่วงแล้ว เฮียศิลาไปส่งหนูหน่อยได้ไหมคะ” ปันปันบอกพร้อมกับซบหน้าลงบนบ่าแกร่งอย่างออดอ้อน
“เราไม่ได้ขับรถมาเหรอ”
“ขับมาค่ะ แต่ว่ามันดึกแล้ว แล้วหนูง่วงด้วย” ปันปันบอกด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ทำให้ศิลาได้แต่ถอนหายใจเบาๆ
“กูกลับก่อนแล้วกัน” ศิลาบอกกับเมฆด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“เออ” เมฆรับคำโดยไม่ว่าอะไร เพราะนี่ก็ดึกมากแล้วจริงๆ
“ไปกัน” ศิลาบอก พร้อมกับดันตัวคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นไปด้วย เพื่อที่เขาจะได้สามารถลุกตามได้ ซึ่งปันปันก็ยอมลุกอย่างว่าง่าย แต่ก็รีบเดินมาคล้องแขนศิลาทันทีที่เขาลุกขึ้น ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกัน
ภายในรถ
“ช่วงนี้ทำไมมาที่ผับบ่อยจังเฮียกัปตันไม่ว่าเอาเหรอ” ศิลาชวนคุย เพื่อให้บรรยากาศดูไม่น่าเบื่อจนเกินไป
“หนูโตแล้วนะคะ เฮียกัปตันไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ”
“ตัวแค่นี้เนี่ยนะ บอกว่าโตแล้ว ยังทำตัวเป็นเด็กๆ เดินตามพี่ต้อยๆ อยู่เลย” ศิลาแค่นหัวเราะด้วยความเอ็นดู พลางหันไปมองคนข้างๆ ทว่าคนตัวเล็กกลับมีสีหน้าบึ้งตึง
“ตัวโตได้แค่นี้ค่ะ แต่ถ้าเฮียศิลาหมายถึงอย่างอื่นหนูไปทำเพิ่มให้ก็ได้นะคะ ถ้าเฮียชอบใหญ่ๆ”
“ปันปัน!” ศิลาดุคนตัวเล็กด้วยความตกใจที่ได้ยินเธอพูดจาที่ไม่สมควรออกมา ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าข้างทาง เพื่อพูดคุยกับเธอให้รู้เรื่อง แต่คนตัวเล็กก็ไม่ได้มีท่าทีสะทกสะท้านใดๆ เลย นั่นคงเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มระหว่างรอศิลานั่งดื่มกับเมฆ เดิมทีเธอเป็นคนคออ่อนมาแต่ไหนแต่ไรแล้วทำให้ดื่มได้ไม่เยอะ แต่ก็พยายามฝืนดื่ม เพื่อไม่ให้เมฆกับศิลารู้สึกว่าเธอเป็นเด็กน้อย เพราะเธอเข้าใจว่าที่ศิลาปฏิเสธเธอเพราะมองว่าเธอเป็นเด็กน้อยตลอดเวลา เธอจึงชอบทำอะไรที่ผู้ใหญ่เขาทำกันอย่างเช่นการดื่มเครื่องดื่มมึนเมา
“พูดแค่นี้เอง ทำไมต้องดุด้วย ก็เฮียศิลาไม่ชอบเด็กจริงๆ นี่” ปันปันมองใบหน้าคมคายด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ
“เฮียไม่ชอบที่เราทำตัวแบบนี้มากกว่า”
“แบบไหน บอกมาสิคะ หนูยอมเปลี่ยนตัวเองก็ได้”
“เมื่อไหร่จะเข้าใจสักทีว่าพี่ไม่ได้คิดกับปันแบบนั้น” ศิลาถอนหายใจด้วยความหนักใจ เพราะตอนนี้เธอก็โตเป็นสาวขึ้นทุกวัน และเขาเองก็เป็นผู้ชาย บางอย่างเขาไม่สามารถเล่นตามน้ำไปกับเธอได้แล้ว
“เหรอคะ เฮียศิลารู้ได้ยังไง เฮียจะไม่รู้สึกอะไรกับหนูบ้างเลยเหรอ ตอนนี้หนูก็โตแล้วนะ ไม่ใช่เด็กแบบที่เฮียว่าสักหน่อย หรือว่ายังโตไม่พอ?” ปันปันขมวดคิ้วสวยพลางพยายามครุ่นคิดว่าเธอพลาดอะไรตรงไหนไป ก่อนจะยิ้มขึ้นมาด้วยแววตาเป็นประกาย เมื่อนึกบางอย่างได้ “ผู้ใหญ่เขาต้องคิสๆ กันด้วยใช่ไหมคะ”
“หยุดคิดอะไรแปลก...” ยังไม่ทันที่จะได้พูดจบประโยคริมฝีปากอ่อนนุ่มก็ทาบทับลงมาบนริมฝีปากหนาทันที ริมฝีปากบางพยายามจูบด้วยท่าทางเงอะงะ เพราะตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยจูบกับใครมาก่อน ก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายผละตัวออกไปเองเมื่อรู้สึกได้ถึงอาการวูบวาบในร่างกาย บวกกับอัตราการเต้นของหัวใจที่เต้นระรัวราวกับกำลังจะระเบิดออกมา ความอุ่นร้อนจากริมฝีปากหนายังคงเด่นชัดอยู่ที่ริมฝีปากของเธอ มือเรียวยกมือขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองด้วยสายตาเหม่อลอย พลางกัดปากเบาๆ ด้วยความลืมตัว ทว่าจังหวะนั้นกลับทำให้ศิลาสติขาด ดึงกระชากคนตัวเล็กมาประกบจูบอย่างดูดดื่ม ปลายลิ้นหนาสอดแทรกไปตักตวงความหวานอย่างเอาแต่ใจ ฟันคมขบเม้มจนได้กลิ่นคาวเลือดจางๆ คละคลุ้งไปทั่วโพรงปาก
“อึก!” มือเรียวทุบท่อนแขนแกร่งรัวๆ เมื่อเขาเริ่มรุนแรงมากขึ้นจนเธอรู้สึกเจ็บแล้วก็หายใจไม่ออก
พรึ่บ!
ศิลาผละตัวออกจากคนตัวเล็กพลางหอบหายใจหนักๆ ก่อนจะหันไปมองสีหน้าเหนื่อยหอบของคนตัวเล็กเมื่อเริ่มได้สติกลับมาว่าตัวเองเผลอทำอะไรลงไป
“เฮียขอโทษ”
“...” ปันปันมองสีหน้าขุ่นเคืองของศิลาโดยไม่ตอบอะไรกลับไป เพราะเธอเองไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้มาก่อน และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอได้รับสัมผัส และความรู้สึกอะไรแบบนี้
- Writer
