บทที่ 8 คนมึน
ปันปันเดินเข้ามาหย่อนสะโพกนั่งลงตรงที่นั่งข้างๆ จิมมี่ด้วยสีหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย ทำให้จิมมี่อดที่จะถามไม่ได้ว่าเมื่อคืนหลังจากที่เธอกลับไปกับศิลาเกิดเรื่องอะไรขึ้น
"เมื่อคืนนี้ได้คุยกันไหม ทำไมยังหน้าบึ้งเป็นตูดมาอีกล่ะ"
"คุยกับผีน่ะสิ ฉันว่าจะไปหาหมอแล้วนะนึกว่าตัวเองเป็นไบโพลาร์ ฉันนี่ตามอารมณ์ของเฮียศิลาไม่ทันแล้วตอนนี้"
"เดี๋ยวนี้คลั่งรักขนาดนี้แล้วเหรอยะหล่อน" พลอยขวัญเพื่อนสนิทอีกคนของปันปันกับจิมมี่เดินเข้ามานั่งลงข้างๆ ปันปันพร้อมกับเอ่ยแซวอย่างนึกสนุก
"อะไรของแก" จิมมี่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยที่จู่ๆ พลอยขวัญก็พูดออกมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
"ก็นี่ไง แกไม่เห็นเหรอ ฉันไปลอกงานของยัยพิมพ์หลังห้องมา พอเดินกลับมาเจอคำว่าศิลากระแทกหน้าเลยจ้ะ อยากจะแหมให้ไปถึงดาวอังคาร" พลอยขวัญเล่าอย่างสนุกสนานโดยที่เจ้าตัวอย่างปันปันเองยังคงรู้สึกงุนงงกับคำพูดของเธอไม่น้อย
"โอ้โหหล่อ
