Inter Bangkok University (คณะบริหารธุรกิจ)
"ไงมึงสรุปได้ที่ฝึกงานกันหมดแล้วใช่ไหม" เอกที่เพิ่งกลับจากซ้อมฟุตบอลเดินตรงมาหากลุ่มเพื่อนสนิท
"เออ ได้หมดแล้วมึง ไอ้ภพ ไอ้คิรินแต่แม่งสบายสุดก็คงจะเป็นไอ้เวรนั่นลอยตัวเลย ชิ่งไปฝึกก่อนเพื่อน"
ลม บ่นพึมพำก่อนจะมองหาร่างเพื่อนสนิทที่ตัวเองกำลังพูดถึง
"แล้วนี่มันหายหัวไปไหน"
"ไม่รู้สิ
ไม่มีเรียนหลังจากวันนี้กูคิดว่ามันคงเก็บของเตรียมกลับบ้านต่างจังหวัดแล้ว" คิรินนึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ของเพื่อนที่บอกว่าจะไม่อยู่กรุงเทพฯสักพัก
"สรุปมันจะกลับบ้านจริงเหรอคนที่ชอบแสงสีเสียงยามค่ำคืนจะกลับบ้านแถวชนบทที่มีแต่ท้องทุ่งจริงนะเหรอ"
"คงงั้น...มันบอกว่าอยากกลับไปสูดกลิ่นบริสุทธิ์ของท้องทุ่งนะอยู่ที่นี่เจอแต่กลิ่นควันมลพิษ"
"มันก็พูดแปลก ๆ ตัวเองเป็นนักแข่งไม่ดมกลิ่นควันจะให้ดมดอกลาเวนเดอร์เหรอ"
"นั่นสิ" เพื่อนสนิทของคนที่กำลังถูกพูดถึงส่ายหัวไปมา ไม่รู้หรอกนะเหตุผลที่มันกลับบ้านจริง ๆ แต่ที่รู้แน่ ๆ คือคนของที่นั่นเตรียมตัวปวดหัวได้เลย