เพราะภาพที่เห็นตรงหน้าไม่ใช่เจ้าสัวอนุสรณ์นอนซูบซีดใกล้สิ้นใจ แต่เป็นชายชราในชุดผู้ป่วยที่นั่งพิงหมอนอย่างสง่างาม สายตาคมกริบยังเต็มไปด้วยพลังชีวิต ไม่มีวี่แววคนใกล้ตายแม้แต่น้อย
“คุณ…” เสียงเธอสั่นเครือ หยุดกลางประโยคทันที
และก่อนที่สุจิราจะได้ตั้งสติ ดวงตาเธอก็เบิกกว้างขึ้นอีกเมื่อมองไปรอบห้อง
มุมหนึ่งคือ ไพโรจน์ อดีตสามีที่เธอทิ้งไปอย่างไม่ไยดีนั่งอยู่ด้วยสายตาแข็งกร้าว จ้องเธอราวกับสัตว์นักล่าที่กำลังรอเหยื่อสะดุดเข้ากับบ่วง
อีกมุมหนึ่งบุญญานนท์ยืนกอดอก สีหน้าเรียบนิ่งแต่แฝงความดุดัน เส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบ ๆ บอกชัดถึงความกดดันในอารมณ์
ถัดออกไป วรพจน์ ทนายความคนสนิทของเจ้าสัวอนุสรณ์ยืนสงบ แต่ในมือนั้นถือเอกสารแฟ้มหนาพร้อมที่จะใช้มันเป็นดั่งอาวุธเด็ด
วินาทีนั้นสุจิรารู้ทันทีว่า...เธอถูกหลอก!
บรรยากาศในห้องหนักอึ้ง เงียบเสียจนได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นระรัว
และเจ้าสัวอนุสรณ์ก็
