“แทนที่เธอจะอยู่เคียงข้าง…เธอกลับทิ้งผมไปอย่างเลือดเย็น ความเชื่อมั่นในความรักของผมมันพังไปตั้งแต่นั้น”
อัญญาวดีจ้องเขานิ่ง สายตาเธอสั่นระริก หัวใจบีบคั้นเมื่อเห็นความเจ็บปวดที่เขายังไม่เคยลืม
“และตอนนี้…” เขาพูดช้า ๆ ราวกับกรีดทุกคำออกจากบาดแผลในอดีต “เธอกลับมาอีกครั้ง พร้อมเด็กหนุ่มวัยยี่สิบปีที่เธออ้างว่าเป็นลูกของผม ชื่อบุญญานันท์”
หญิงสาวเบิกตากว้าง
“ลูก…ของคุณ?”
“ใช่” เขาตอบทันทีด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“แต่ผมมั่นใจว่าไม่ใช่ลูกผมแน่ ผมไม่เคยมีลูกกับสุจิรา และผมก็ไม่เคยเชื่อคำพูดของเธอแม้แต่วินาทีเดียว แต่ข่าวลือ…มันก็แพร่ไปแล้ว”
ห้องทั้งห้องเงียบกริบ มีเพียงเสียงหัวใจของเธอที่เต้นแรงจนแทบหลุดออกมา อัญญาวดีรู้สึกเหมือนโลกโคลงเคลงอีกครั้ง แต่สายตาของเขาที่มองตรงมาเต็มไปด้วยความแน่วแน่
บุญญานนท์เอื้อมมือมาจับมือเธอไว้แน่น ความอุ่นจากฝ่ามือทำให้หัวใจเธอสั่นระรัว
“ฟ้า…ผมอยากให้คุณเ
