กลางดึกในคืนเดียวกัน หลังจากที่พาลูกชายเข้านอนเรียบร้อยแล้ว จันทร์เจ้าก็รีบไปจัดการธุระส่วนตัวของเธอเพราะกลัวว่าลูกชายจะรู้สึกตัวตื่นและร้องซะก่อน
ฟอด~
"แก้มหอมจัง หอมลูกไม่ได้ก็หอมแม่แทนก่อนก็แล้วกัน"
"อะไรของคุณเนี่ย"
"วันนี้จูโน่ขึ้นมาหาฉัน"
"ปกติจูโน่ก็ชอบขอไปหาคุณอยู่แล้วนี่มันแปลกตรงไหน"
"ไม่แปลกหรอก แต่จูโน่มาบอกเรื่องที่เกิดขึ้น กับตัวของเขาให้ฉันฟัง"
"....." พอได้ยินอย่างนั้นแล้วจันทร์เจ้าก็นิ่งไปเลย เธอมองหน้าของเขาผ่านกระจกที่อยู่ตรงหน้าด้วยความอยากรู้อยากเห็น ที่ผ่านมาเธอเองก็สงสัยแหละ แต่ก็ไม่ได้คิดไงว่ามันจะมีเรื่องอะไรลึกลับซับซ้อนไปมากกว่านั้น อีกอย่างเรื่องมันก็ผ่านมานานจนเธอแทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ
"เขาบอกว่าที่เขาต้องเป็นแบบนั้นก็เพราะแม่ ทุกอย่างไม่ได้เกิดขึ้นจากอุบัติเหตุ แต่เกิดจากแม่ของตัวเองเป็นคนทำ"
"ห๊ะ?" เธออุทานออกมาไม่ต่างอะไรจากที่เขาได้ยินครั้ง
