จวนเสนาซ้ายยามนี้กำลังมีเสียงเกรี้ยวกราดของอ๋องต่างแคว้นดังจนผู้คนขยาดมิกล้าเข้าใกล้ เพราะชินเหลียนมิพอใจสองพ่อลูกเป็นอย่างมาก ที่พยายามตีสนิทกับองค์หญิง จนดูเหมือนนางจะปันใจให้
“เจ้าต้องการเป็นปรปักษ์กับข้าเช่นนั้นหรือจางเหอ ถึงได้เข้าใกล้สตรีของข้า”
อ๋องชินเหลียนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงมิพอใจ จางเหอได้แต่ขบกรามแน่นอยากตอบออกไปเหลือเกินว่า “ใช่” แต่จำต้องเงียบไว้เสียก่อน เพราะยามนี้หากกระทำการสิ่งใดลงไปอีกฝ่ายคงรู้ตัวเป็นแน่ว่าตนนั้นคิดจะสังหารเขา
“ท่านอ๋องคงจะคิดมากไปแล้วกระมัง บุตรชายข้าก็เพียงแต่สร้างสัมพันธ์อันดีกับนางเท่านั้น ภายภาคหน้าก็ต้องเป็นพระองค์อยู่แล้วที่เคียงข้างบัลลังก์”
เสนาซ้ายเอ่ยอ้างเหตุผลขึ้นมา เพราะตนยังต้องใช้ประโยชน์เพื่อที่บุตรชายจะได้ติดตามไปได้โดยปลอดภัย มิถูกสังหารตายระหว่างทางเสียก่อน แต่มีหรือที่ชินเหลียนจะมิรู้ เขามองจ้องบุรุษที่มีใบหน้าอ่อนเยาว์กว่ามาก พร้อม
