หลังจากวันที่เข้าเฝ้าองค์หญิงก็ผ่านมาสองวันแล้ว ซึ่งวันนี้ก็มีการจัดเลี้ยงต้อนรับและเลี้ยงส่งกลับแคว้นไปพร้อมกัน เพราะนางเอ่ยขอเช่นนี้เอง แม้ว่าฮ่องเต้จะอยากทำให้ใหญ่โตกว่านี้แต่ฟู่หรงก็ยังปฎิเสธ
“นายท่านได้ยินว่าคนของเสิ่นอวี้ตามหาบุตรชายใต้เท้าเหรินพบแล้ว และกำลังพาตัวกลับมาขอรับ”
“ส่งคนไปจัดการให้สิ้นซาก อย่างน้อยคนที่หนีออกไปจากจวนในครานั้นมันจะได้รู้ว่าต่อให้หนีอย่างไรก็มิมีทางรอดไปได้แน่ ข้าจะตามล่ามันให้จงได้”
เสียงเหี้ยมของบุรุษใจโฉดเอ่ยขึ้นเขาคือผู้สังหารครอบครัวสกุลเหรินด้วยมือ หลังจากได้รับคำสั่งจากอ๋องชินเหลียน เขาเป็นบุรุษหนุ่มรูปงามมิแพ้เสิ่นอวี้หรือคุณชายในเมืองหลวง ตำแหน่งก็พอๆ กับเสิ่นอวี้เพียงแต่ทำงานคนละส่วนกัน
เพราะบุตรชายเสนาซ้ายอย่างหลงจางเหอมีหน้าที่ตรวจบัญชีในกรมคลัง ซึ่งเขามิน่าจะกลายเป็นคนที่มักใหญ่ใฝ่สูงและสังหารคนได้อย่างเลือดเย็นเลย
“เจ้ายังมิแต่งตัวอีกหรื
