ไม่ใช่แค่ขวัญเอยหรอกนะ ที่ต้องรวบรวมความกล้าเพื่อเผชิญหน้ากับบิดามารดา ขวัญมาก็เช่นกัน เธอไม่เคยรู้สึกหวาดหวั่นและวุ่นวายหัวใจกับการกลับบ้านเท่าครั้งนี้เลย เพราะเพียงแค่เห็นหน้าของบิดามารดา เธอก็รู้สึกผิดจนไม่กล้ามองหน้าแล้ว แล้วเธอจะพูดคำต้องห้ามออกมาได้ยังไง
“แม่...มาจะไปกรุงเทพฯ !!”
“ไปกรุงเทพฯ !!”
มารดาอุทานลั่นไปทั้งบ้าน ขวัญมาสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจจนเกือบจะตกจากเก้าอี้ มารดาทำหน้าเหมือนลูกสาวเพิ่งสารภาพว่าท้องอย่างนั้นแหละ
“จริงเหรอมา? หนูจะไปกรุงเทพฯ จริงเหรอ?” บิดาถามซ้ำด้วยความแปลกใจ ไม่ใช่ไม่เห็นด้วยนะ แต่แค่แปลกใจที่คนรักชีวิตสโลว์ไลฟ์อย่างขวัญมาเพิ่งบอกว่าจะไปกรุงเทพฯ
ขวัญมาพยักหน้าหงึก ๆ ใจเต้นตึก ๆ พูดติด ๆ ขัด ๆ เหมือนคนไม่มั่นใจตัวเอง “ค่ะ คือ มากำลังจะแต่งงาน เอ๊ย! ไม่ใช่ มาคิด...คิดมานานแล้วว่า...อยากจะไปเรียนทำอาหารเพิ่มเติมที่สถาบันดี ๆ มาอยากเรียนทั้งอาหารไทย จีน
