รุ่งนภาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก รู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อรู้ว่าลูกคนโตยังสบายดี และดูไม่ได้ลำบากอะไร
“ฉันไปทำอาหารก่อนนะพี่ชิต”
“ฮั่นแน่”
“ไม่ต้องมาแซว มันเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้ว”
“สงสัยเย็นนี้มีแต่ของโปรดยัยเอย”
รุ่งนภาเดินหนีเข้าไปในครัว อนุชิตรีบตามเข้าไป พร้อมกับฮัมเพลงอย่างมีความสุขไปด้วย
“ยัยเอยของเราสวยขึ้นมากเลยนะขวัญ” อนุชิตชวนคุยระหว่างช่วยกันทำอาหารสำหรับมื้อเย็น “แถมยังดูดี มีแบรนเนมด์ใช้ สงสัยจะทำงานดี มีเงินเดือนสูง ก็แน่อยู่ล่ะ ยัยเอยมันเก่งจะตาย”
“ใช่ มันเก่ง และก็อวดดี”
“โธ่ขวัญ จะอะไรกับลูกนักหนา ลูกมันก็แค่อยากใช้ชีวิตของมัน”
“โดยไม่คิดถึงคนในครอบครัวเลย ไม่สนเลยสักนิดว่าแม่ของมันรู้สึกยังไง”
“เรื่องมันก็ผ่านมาแล้วนะ ให้อภัยลูกเถอะขวัญ ยังไงมันก็เป็นลูก มันจะผิดจะถูกก็ลูกของเรา อีกอย่าง ตอนนั้นยัยเอยมันก็ยังเด็กน้อย ยังคิดอะไรไม่เป็น”
“พี่ก็เข้าข้างมันตลอดแหละ ส
