ความลับของคุณหมอ

EP 4 สามี

EP 4 สามี

หลังจากที่กลับมาถึงโรงแรมร่างบางก็รีบเข้าห้องไปแช่น้ำเพราะอากาศร้อนมาก เธออยากรู้สึกสบายตัวก่อนจะแต่งตัวจัดเต็มไปร่วมงานด้านล่างของสระว่ายน้ำโรงแรมพร้อมเลขาตัวจี๊ด ที่บอกว่าเลิกงานก็ห้ามตามเจอกันเช้าตอนเช็คเอาท์เลย ระหว่างที่เดินเข้างานสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่เธอเพราะชุดเกาะอกที่เธอสวมใส่มันช่วยขับผิวขาวเนียนธรรมชาติของเธอ

"สวัสดีครับคุณวาสิตา"

Va : สวัสดีค่ะ

"วันนี้มาคนเดียวเลยหรอครับ"

Va : ใช่ค่ะคุณพ่อคุณแม่ไม่ค่อยสะดวก

"งั้นให้เกียรติไปนั่งดื่มกับผมสักแก้วได้ไหมครับ"

Va : ต้องขอโทษด้วยนะคะฉันนัดเพื่อนไว้พอดี

ร่างบางพูดปฏิเสธพร้อมชี้ไปทางอื่นแบบขอไปที เพียงแต่ไอ้นิ้วที่ชี้ไปดันเป็นหมอ PP ที่ยืนอยู่พอดี สุภาพบุรุษที่พยายามชวนเธอคุยเป็นคนรู้จักของครอบครัวเธอ เธอเองเคยเจอบ้างแต่ไม่เคยพูดคุยแบบสนิทสนม แต่ตอนนี้เขามองไปตามนิ้วที่เธอชี้ถึงกับหน้าถอดสี เลยขอตัวอย่างไวแล้วก็ทิ้งเธอไว้ตามที่เธอต้องการแต่แรก เธอเห็นอย่างงั้นเลยรีบมองหา Jk จะได้ถ่ายรูปให้เสร็จ ๆ

PP : ทำตัวให้เกียรติสามีหน่อย

Va : พูดบ้าอะไรของคุณ

PP : ฮึ

Va : แล้วทำไมคุณมาอยู่ที่นี่

PP : มาทวงเงินลูกหนี้

Va : คุณก็ส่งเลขบัญชีมาสิเดี๋ยวโอนให้เลย

PP : อยากได้เช็ค

Va : เรื่องมาก...ให้ส่งไปที่ไหนโรงพยาบาลไหม

PP : คิดก่อน

ระหว่างเถียงกันเรื่องไม่เป็นเรื่องอยู่ Jk ก็เดินมาพอดี ด้วยความนางไปเจอผู้มาเลยอยากจบงานแล้วแยกย้าย โดนไม่ได้สนใจคนที่อยู่กับบอสคนสวย ความแมน 100 เลยพุ่งมากเกินความพอดี เสียง 2 ที่เคยใช้ก็กลืนลงคอไป

Jk : ถ่ายรูปเลยจะได้แยกย้ายครับ

Va : อยู่ด้วยกันแปปเดียวจะรีบไปไหน

Jk : อย่ามาทำเป็นถามรู้อยู่

Va : ทิ้งฉันตลอด

ร่างบางรีบวางแก้วไวน์ในมือก่อนจะหามุมให้ Jk ถ่ายรูป พอได้รูปแล้ว Jk ก็หายไปในกลีบเมฆทันที ส่วนร่างบางก็กลับเข้ามุมสอยไวน์จนสาแก่ใจ พอรู้ตัวว่าเริ่มเซเธอเลยถอดรองเท้าส้นสูงออก ก้มลงหยิบแล้วก็ย่องเดินออกไปจากงานเลี้ยง เธอก็แค่มาแทนให้คนเห็นบ้างไม่จำเป็นต้องอยู่จนจบงาน ระหว่างไปที่ลิฟต์เธอก็เดินคล้ายปูคือแทบไม่ตรงทาง ยืนรอลิฟต์อย่างอารมณ์ดีจะเผลอร้องเพลงออกมา พอประตูลิฟต์เปิดเธอก็เดินเข้าไปแต่ไม่ทันจะกดปิดประตู ร่างสูงก็เดินตามเข้ามาติด ๆ กลิ่นคุ้น ๆ แต่เธอก็เมาจนโฟกัสอะไรไม่ค่อยได้โดยเฉพาะหน้าคน

PP : เอาคีการ์ดมา

Va : คุณเป็นใคร

PP : ทำไมขี้เมาแบบนี้ว่ะ

Va : เอ้าปากหมาอีกมาด่าฉันทำไม

PP : แบบนี้สิผัวเลยทิ้ง

Va : ผัวบ้าไรไม่มีเว้ย

PP : ชั้นไหน

Va : 25 ... อึก

PP : เฮ้อ...แต่งงานแล้วทำตัวให้ดี ๆ หน่อยสงสารก้อนแป้ง

Va : ฮึ ๆ ก้อนแป้งหรอน่ารักเนอะ

PP : ไม่เหมือนคนเก็บมันมา

Va : ทำไม...ฉันน่ารักจะตายที่โสดเพราะไม่มีใครคู่ควรกับฉันย่ะ ไอ้คนปากหมา

PP : ด่าฉันอีกที่เธอจะโดนดี

Va : จะด่า จะทำไม อยู่ดี ๆ มาฉันมีผัวใครมาได้ยินเสียโอกาสหมด

PP : ถึงแล้วเดินดี ๆ

Va : ตามมาทำไม

PP : ฉันอยู่ชั้นนี้

Va : ฮึ

ร่างสูงพยายามเดินตามเพื่อร่างบางล้มเขาไม่ค่อยเข้าใจเรื่องที่เธอว่าเขา ก็เมื่อวานเธอบอกแต่งงานแล้วมาวันนี้บอกโสด รึเธอเป็นโรค 2 บุคลิกอันนี้เป็นสิ่งที่เขาคิดระหว่างเดินตามเธอ ต้องยอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่งเลย ผมยาวสลวยที่ถูกรวบขึ้นไปทำให้เห็นต้นคอขาวสวย กับไหล่เนียนที่ไร้ที่ติหน้าอกหน้าใจก็สมส่วนไปหมด เขาไม่ได้อยากจะทะลึ่งนะแต่เธอเซไปเซมา ก้ม ๆ หงาย ๆ จนเขาเผลอมองไปทั่วร่างน้อย ๆ ที่แสนดื้อตรงหน้าเขา อยู่ ๆ เธอก็หยุดแล้วหันมามองเขาก่อนจะยกมือซ้ายขึ้นมาโบกมือ เขาสังเกตว่าแหวนไม่มีแล้ว

Va : ลาก่อนไอ้คนปากหมา

PP : แหวนเธอหาย

Va : แหวน...อ่อแหวน อึก ของปลอมใส่ตอนไปกินเหล้าจะได้ไม่มีใครมายุ่ง

PP : ยุ่ง?

Va : ก็แกล้งบอกว่าแต่งงานไงคนจะได้เลิกยุ่ง

PP : ...

Va : ฉลาดใช่ไหมล่ะ คิคิ

PP : เข้าห้องไปได้แระ...น่ารำคาญ

อยู่ ๆ เขาก็รู้สึกแปลก ๆ เหมือนจะโล่งใจกับอะไรสักอย่างบอกไม่ถูก พอร่างบางเข้าห้องไปตัวเขาที่พักอยู่ด้านในสุดทางเดินก็พาตัวเองเข้าห้องเช่นกัน เขาถอดเสื้อผ้าเดินเข้าไปอาบน้ำเขาไม่ชอบการไปพบคนเยอะ ๆ เท่าไหร่ ยิ่งเกลียดมากเวลาที่มีคนประโคมน้ำหอมใส่ตัวแล้วเข้าใกล้เขากลิ่นมันติดจมูกเขาไม่ชอบ เลยจะอาบน้ำทันทีที่กลับออกงานเลี้ยงทุกงาน เสร็จแล้วก็ทิ้งตัวเองลงที่โซฟาก่อนจะหยิบมือถือกดดูเบอร์โทรของแม่เจ้าก้อนแป้งที่เอามาจากโรงพยาบาลหลายวันก่อน ตอนแรกว่าจะไม่เอาค่าสูทเรียกว่าลืมไปแล้วเสียด้วยซ้ำ จนเมื่อคืนมาเจอร่างบางที่นี่อีกรอบ มันมีหลายอย่างกวนใจเขา ทำให้เขาเกิดอยากได้เงินจากเธอขึ้นมาซะงั้น

Line

?? : ตื่นเมื่อไหร่โทรกลับมาด้วย