ปาร์ตี้ริมชายหาดถูกจัดขึ้นอย่างสมฐานะ เสียงเพลงจังหวะเร้าใจดังกระหึ่มไปทั่วริมชายทะเล แสงไฟสีสันสดใสจากบาร์เครื่องดื่มช่วยสร้างบรรยากาศราวกับอยู่ในผับใจกลางเมือง บรรดาเพื่อนของมิลินกำลังสนุกสนานกับเครื่องดื่มและเสียงเพลง ในขณะที่ผมยืนอยู่ด้านข้างบาร์เครื่องดื่ม คอยจับตามองทุกอย่างโดยไม่ให้คลาดสายตา
“คุณเชนทร์ครับ คุณหนูมิลินให้เอาเครื่องดื่มมาให้”
บอดี้การ์ดในชุดเสิร์ฟสีขาวแซมดำเดินถือถาดเครื่องดื่มตรงเข้ามาหา ก่อนจะยื่นแก้วเหล้าส่งให้
“ขอบใจ”
ผมปรายตามองมิลินที่กำลังสนุกสนานกับกลุ่มเพื่อน ก่อนจะยกเหล้าบนถาดขึ้นดื่ม อดชื่นชมไม่ได้จริง ๆ ว่ามิลินในชุดสีขาวกระโปรงพลิ้วนี่มันยั่วยวนแค่ไหน ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เหมือนกันที่ผมแอบลอบมองแล้วอ่านกินเธอบ่อย ๆ สมองเจ้ากรรมมันมักเก็บเอาภาพเธอไปคิดอนาจารและเผลอล่วงล้ำเธอทางความคิด ไม่เว้นแม้แต่ตอนนี้...
“นายคนนั้นน่ะ ราเชนทร์ใช่ไหม”
เสียงใส ๆ
