ผมถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งร่าง ความเจ็บปวดที่ต้นแขนซ้ายแผ่ซ่านทำเอาผมต้องเบ้หน้าในยามที่ต้องขยับตัว ราวกับร่างกายกำลังร้องประท้วงไม่ให้ผมไหวติง เปลือกตาบางเริ่มเปิดขึ้นอย่างเชื่องช้าและยากลำบาก แต่เพราะแสงแดดจ้าที่สาดลงมาแยงตาผมโดยตรง ส่งผลให้ผมต้องรีบหรี่ตาลงและกระพริบถี่ ๆ รอเพียงไม่กี่อึดใจดวงตาผมก็เริ่มสู้แสงและเปิดขยายกว้างขึ้น
วินาทีแรกที่เริ่มสะบัดความมึนงงออกจากหัว ผมก็รีบกวาดสายตามองหามิลินอย่างรวดเร็ว เพราะจำได้คร่าว ๆ ว่าครั้งสุดท้ายมันเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น
“คุณหนู!”
คนร่างเล็กกำลังนอนขดตัวอยู่ริมชายหาดข้างกันกับผม ใบหน้าที่ซีดเซียวและความเปียกชื้นที่เกาะตามเสื้อผ้าทำให้ผมรีบพุ่งตัวเข้าไปเขย่าเธออย่างแรง
“คุณหนู ได้ยินไหม!”
เขย่าตัวได้ไม่นานผมก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เพราะมิลินเริ่มขยับเปลือกตาตื่น ก่อนจะลุกขึ้นนั่งอย่างงัวเงีย พลันกวาดสายตามองไปร
