ผมใช้เวลาทั้งวันไปกับการนั่งเฝ้ามิลินทำงานที่บ้านเพื่อน รอจนกระทั่งเกือบทุ่ม เราถึงพากันกลับ พอถึงบ้านเราก็แยกย้ายกันตามปกติ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่พอตกดึก ก็นัดกันออกมาบนดาดฟ้าชั้นบนสุด แล้วมานั่งดื่มเบียร์ด้วยกันสองต่อสอง
บรรยากาศด้านบนนี้ดีจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกเลย ผมไม่แปลกใจจริง ๆ ที่ตรงนี้กลายเป็นสถานที่ประจำของมิลิน และเธอมักจะขึ้นมาอยู่บนนี้คนเดียวเสมอ ตอนที่รู้สึกไม่ดี
“พี่เคยอยากเจอแม่ไหม?”
มิลินหันมาถามหลังจากที่ยกเบียร์ขึ้นดื่มจนหมดกระป๋อง จนแก้มทั้งสองข้างแดงระเรื่อตาฉ่ำปรือด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังไม่ยอมหยุดดื่ม ยังคงคว้าเบียร์กระป๋องใหม่ขึ้นมาเปิดแล้ววางไว้ข้างกายอีกฝั่งหนึ่ง ในขณะที่นั่งหย่อนขาตีน้ำอยู่ข้างผม
“ไม่อะ ไม่ได้ผูกพัน ไม่รู้จะเจอกันไปทำไม”
ผมบอกไปตามที่คิด
“แล้วคุณหนูล่ะ อยากเจอแม่หรือเปล่า”
“แม่เหรอ...”
เธอนิ่งไปพักหนึ่งด้วยสายตา
