[มิลินTalk]
ฉันเคยได้ยินมาว่า เราอาจจะใช้เวลาไม่นานเพื่อรักใครสักคน แต่เราอาจจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อลืมเขา ฉันเพิ่งเข้าใจก็วันนี้แหละ...
“ไม่อร่อยเหรอ เห็นเขี่ยไปเขี่ยมาตั้งนานแล้ว”
เสียงทุ้มของคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามเอ่ยถาม หลังจากที่ตักเนื้อปลาชิ้นใหญ่ส่งให้
“อร่อยค่ะ”
ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา พลันเงยขึ้นมองหน้าพี่ฟีนิกซ์ บอกตามตรงว่าฉันยังนึกภาพเข้าพิธีแต่งงานกับเขาไม่ออก ถึงแม้เราจะรู้จักกันตั้งแต่ยังเด็ก และเขาเองก็เป็นผู้ชายที่แสนดีมาก แต่ก็นั่นแหละ ฉันไม่เคยมองเขาเป็นอย่างอื่นเลย นอกจากพี่ชาย จู่ ๆ จะให้มาใช้ชีวิตร่วมกันในฐานะสามี-ภรรยา มันก็คงตั้งรับไม่ทัน
“อร่อยก็กินเยอะ ๆ อันนี้อร่อยมากเลยนะ มา พี่ตักให้”
พี่ฟีนิกซ์ตั้งใจตักอาหารตรงหน้าเขาใส่จานให้ฉันเพิ่มอีก ทั้งที่มีอยู่ตอนนี้ก็แทบจะล้นจานอยู่แล้ว
“วันเสาร์นี้ว่างไหม พี่จะชวนไปลองชุด”
“ลองชุด?”
ฉันขมวดคิ้วอย่างแ
